Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014



ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΥΛΠΙΩΤΗΣ : ΝΑΙ, ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΠΙ ΚΑΤΟΧΗΣ ΤΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ!


Γράφει ο Δημοσθένης Κούκουνας

Αυτή ήταν η φράση που επί λέξει μού είπε ο Γιάννης Βουλπιώτης, όταν τον πρωτογνώρισα πριν σαράντα και πλέον χρόνια. Μια ευθεία απάντηση σ' ένα σαφές ερώτημα, σ' ένα από τα πρώτα που του έθεσα όταν τον συνάντησα για πρώτη φορά.
"Αλλά, αγαπητέ μου, η ιδέα για τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας στηριζόταν αποκλειστικά και μόνο στην προστασία του αστικού καθεστώτος, δηλαδή στη μη κομμουνιστικοποίηση της Ελλάδος όταν κάποια στιγμή θα απελευθερωνόταν από τους κατακτητές. Πράγματι έγιναν παρεκτροπές και ακόμη θα έλεγα εγκληματικές πράξεις. Τέτοια όμως έγιναν και από την άλλη πλευρά, μάλιστα κατά κόρον, με τις δολοφονίες αθώων πολιτών. Θελήσαμε, με τη συνεργασία εγνωσμένου κύρου πολιτικών ανδρών, όπως οι Πάγκαλος, Σοφούλης, Γονατάς και πολλοί άλλοι, ιδίως δε ο αείμνηστος πολιτικός Ιωάννης Ράλλης, να διασώσουμε την Ελλάδα. Και την διασώσαμε, διότι οι κομμουνιστές όταν ήρθε η ώρα της Απελευθερώσεως δίστασαν να καταλάβουν την πρωτεύουσα ενώπιον του αντιπάλου δέους, δηλαδή των Ταγμάτων Ασφαλείας. Υπό την έννοια αυτή, εκ του αποτελέσματος, δικαιωθήκαμε όσοι είχαμε αυτή την ιδέα και αυτή την πεποίθηση. Ποιος μπορεί να έχει αντίρρηση ότι με τα Τάγματα Ασφαλείας δεν διασώσαμε το αστικό καθεστώς και δεν αφήσαμε την Ελλάδα να γίνει στάχτη; Αυτή είναι η αλήθεια...".
Ακολούθησαν πολλές άλλες συναντήσεις μας για αρκετά χρόνια και πάντα μου ήταν χρήσιμες στο πλαίσιο της ιστορικής έρευνάς μου για την περίοδο της Κατοχής. Ο Βουλπιώτης, ένας άνθρωπος που είχε πυκνή δράση στα χρόνια εκείνα, αλλά και στα προηγούμενα, παρά τη χαμηλών τόνων στάση του, είχε πολλά ενδιαφέροντα να πει. Για τους ισχυρούς στην Ελλάδα και τη Γερμανία, με τους οποίους είχε συνδεθεί. Για τις επιχειρηματικές κυρίως δραστηριότητές του, για τις διασυνδέσεις του και κυρίως για την εμπλοκή του σε κρίσιμες φάσεις της σύγχρονης ιστορίας.

Μόλις πρόσφατα η κόρη του, η Ιζαμπέλλα Παλάσκα, έδωσε στη δημοσιότητα ένα βιβλίο της που έχει τον τίτλο "Άγγελος ή Δαίμονας - Ο αμφιλεγόμενος πατέρας μου" (Εκδόσεις Λιβάνη). Ήταν μια γενναία απόφαση να πάρει μια τέτοια πρωτοβουλία και να μιλήσει με άνεση και με μια σχετική αντικειμενικότητα για τον πατέρα της, ένα πρόσωπο οπωσδήποτε αμφιλεγόμενο από τους εχθρούς και τους φίλους του.
Η συγγραφέας είχε την καλοσύνη πριν ολοκληρώσει το βιβλίο της να ζητήσει τη συνδρομή μου ως προς την ακρίβεια των ιστορικών γεγονότων που περιλαμβάνονται. Ανταποκρίθηκα με μεγάλη ευχαρίστηση και οφείλω να αναγνωρίσω ότι έσκυψε με μεγάλη προσοχή στις υποδείξεις και τις παρατηρήσεις μου, ώστε να μην απομακρυνθεί από την ιστορική αλήθεια. Είναι ίσως η πρώτη φορά που ένα ιστορικό μυθιστόρημα, όπως αυτό το βιβλίο της Ιζαμπέλλας Παλάσκα, στηρίζεται σε συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα. Μπορεί οι διάλογοι και ορισμένες πτυχές της αφηγηματικής πλοκής με ήσσονα ιστορική σημασία να εντάσσονται στην προσπάθεια να αποδοθεί με μυθιστορηματικό τρόπο το ψυχογράφημα του ήρωα, που τυχαίνει να είναι ο πατέρας της συγγραφέα, αλλά τα πραγματικά γεγονότα έμειναν η αναλλοίωτη βάση.
Και θα πρέπει να υπογραμμίσω ότι ο αναγνώστης του βιβλίου δεν θα τελειώσει το διάβασμά του παραπλανημένος. Ό,τι του μείνει στη μνήμη θα είναι μια αληθινή εικόνα από εκείνα τα χρόνια. Προφανώς μια εικόνα που επιδέχεται συζητήσεις, ανάλογα με τις υποκειμενικές αντιλήψεις και τις εύλογες πολιτικές πεποιθήσεις του κάθε αναγνώστη, όχι όμως ως προς τη βαθύτερη ιστορική αλήθεια που εκφράζει.

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

INFO-WAR.GR



Η συγγραφέας των βιβλίων "ΑΓΓΕΛΟΣ Η ΔΑΙΜΟΝΑΣ" και "ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ" Ιζαμπέλλα Παλάσκα μιλάει στον Άρη Χατζηστεφάνου για τον Γιάννη Βουλπιώτη, τη Ζίμενς και την Κατοχή...


Βουλπιώτης τάγματα ασφαλείας

Από τη Siemens στα τάγματα ασφαλείας

00:00
00:00

Όπου σήμερα εμπνεόμαστε από δυο νέα βιβλία και ένα δικό σας αίτημα για να μιλήσουμε για την ιστορία της Siemens.
Αναρωτιόμαστε εάν είναι σωστό ο διευθυντής μιας τέτοιας εταιρείας να δημιουργεί τα διαβόητα τάγματα ασφαλείας.
Ακούμε ιστορίες για έναν άνθρωπο που παντρεύτηκε την κόρη του κυρίου Siemens, που έσφιξε αρκετές φορές το χέρι του Aδόλφου Χίτλερ και που κινούνταν στην Αθήνα ανάμεσα στη γερμανική πρεσβεία και τα σπίτια των μεγαλύτερων Eλλήνων πολιτικών και δικτατόρων.
Διηγούμαστε δηλαδή την ιστορία του Γιάννη Βουλπiώτη όπως μας τo ζητήσατε – με περισσότερες λεπτομέρειες από αυτές που είδατε στο ντοκιμαντέρ ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε.
Και στη συνέχεια αλλάζουμε δραματικά θέμα και πεταγόμαστε μέχρι την πλατεία Tιενανμέν του Πεκίνου για τα 25 χρόνια από τη σφαγή εκατοντάδων φοιτητών.
Δίνουμε το λόγο στους Cure και τους Guns and Roses και ακούμε ενδιαφέρουσες αναλύσεις από τους REM και τους siouxsie and the banshees. Πάντα όμως με μερικές επιφυλάξεις.

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 44


Όταν άρχιζαν τα Δεκεμβριανά...

...Απέναντι, στην πολυκατοικία που ήταν το σπίτι της Κυβέλης και του Γεώργιου Παπανδρέου, είχε καταφθάσει πρόσθετη αστυνομική δύναμη για τη φύλαξη. Επικεφαλής της φρουράς ήταν ένας ψηλός Κρητικός, ο υπαστυνόμος Κανελλάκης. Ανήσυχος, ανεβοκατέβαινε με τα πόδια τις σκάλες από το ισόγειο μέχρι το ρετιρέ, δίνοντας εντολές και ελέγχοντας την ετοιμότητα των αντρών του. Ο πρωθυπουργός δεν είχε φύγει για το γραφείο του και λόγω της έκτακτης αυτής μέρας δεν επρόκειτο να το κάνει. Είχε προτιμήσει να μείνει εκεί για μεγαλύτερη ασφάλεια, και μάλιστα δέχτηκε και μερικούς από τους υπουργούς του, που ανέβαιναν στον πέμπτο όροφο ενώ κάτω περνούσαν ομάδες εξαγριωμένων διαδηλωτών.
Περισσότεροι από εκατό διαδηλωτές είχαν ξεκόψει απ' το σώμα της πορείας και είχαν σταθεί μπροστά στην εξώπορτα, φωνάζοντας απειλητικά συνθήματα. Μερικά μόνο μέτρα τους χώριζαν από τους αστυνομικούς που είχαν πάρει θέση άμυνας στην είσοδο της πολυκατοικίας. Ξαφνικά, κάποιος απ' τους διαδηλωτές πέταξε μια χειροβομβίδα, η οποία κυλίστηκε για λίγο κοντά στα πόδια των φρουρών, ενώ αμέσως μετά ακούστηκε η έκρηξη. Με διαφορά λίγων δευτερολέπτων πετάχτηκε και μια δεύτερη χειροβομβίδα, για να ακολουθήσει νέα δυνατή έκρηξη.
Δύο αστυνομικοί έπεσαν κάτω τραυματισμένοι και οι συνάδελφοί τους τους τράβηξαν μέσα. Παράλληλα, όπλισαν τις καραμπίνες τους κι άρχισαν να πυροβολούν προς το πλήθος, που βάλθηκε να υποχωρεί βιαστικά και να απομακρύνεται από το σημείο. Ο πανικός ήταν διάχυτος και στις δύο πλευρές. Στο μεταξύ, ο ψηλός υπαστυνόμος Κανελλάκης είχε ξεμυτίσει προσεκτικά από την πόρτα για να δει τι είχε συμβεί. Τώρα πια ο δρόμος είχε αδειάσει εντελώς και πλησίαζαν με προφύλαξη οι ένοπλοι στρατιώτες από τη γωνία της οδού Ρηγίλλης.
Από το παράθυρό του τα παρακολουθούσε όλα αυτά ο Βουλπιώτης, κι από πίσω του οι δυο αυτόκλητοι σωματοφύλακες και η Μάχη Λιάκου. Σκέφτηκε πως ήταν πλέον προφανές ότι έπρεπε να κάνει κάτι. Πήγε στην κρεβατοκάμαρα και είδε την Έλεν, που είχε τρομάξει από τις εκρήξεις και τους πυροβολισμούς, αναστατωμένη.
"Άρχισε το μακελειό;" τον ρώτησε με ολάνοιχτα μάτια. "Μήπως πρέπει να φύγουμε κι εμείς από δω για να πάμε στο Χαλάνδρι;"
"Όχι, όχι στο Χαλάνδρι! Εκεί είναι ερημικά και πιο επικίνδυνα. Όμως κάτι πρέπει να κάνουμε..."
"Να πάμε στης μαμάς; Στην Κουμπάρη δε θα είμαστε τόσο εκτεθειμένοι, κι άλλωστε το σπίτι είναι αρκετά μεγάλο. Θα αισθανθεί και η μαμά πιο ασφαλής αν πάμε εκεί..."

Απόσπασμα από το ιστορικό μυθιστόρημα της Ιζαμπέλλας Παλάσκα "Τα χρόνια της θύελλας" (Εκδόσεις Λιβάνη).