Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014



ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΥΛΠΙΩΤΗΣ : ΝΑΙ, ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΠΙ ΚΑΤΟΧΗΣ ΤΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ!


Γράφει ο Δημοσθένης Κούκουνας

Αυτή ήταν η φράση που επί λέξει μού είπε ο Γιάννης Βουλπιώτης, όταν τον πρωτογνώρισα πριν σαράντα και πλέον χρόνια. Μια ευθεία απάντηση σ' ένα σαφές ερώτημα, σ' ένα από τα πρώτα που του έθεσα όταν τον συνάντησα για πρώτη φορά.
"Αλλά, αγαπητέ μου, η ιδέα για τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας στηριζόταν αποκλειστικά και μόνο στην προστασία του αστικού καθεστώτος, δηλαδή στη μη κομμουνιστικοποίηση της Ελλάδος όταν κάποια στιγμή θα απελευθερωνόταν από τους κατακτητές. Πράγματι έγιναν παρεκτροπές και ακόμη θα έλεγα εγκληματικές πράξεις. Τέτοια όμως έγιναν και από την άλλη πλευρά, μάλιστα κατά κόρον, με τις δολοφονίες αθώων πολιτών. Θελήσαμε, με τη συνεργασία εγνωσμένου κύρου πολιτικών ανδρών, όπως οι Πάγκαλος, Σοφούλης, Γονατάς και πολλοί άλλοι, ιδίως δε ο αείμνηστος πολιτικός Ιωάννης Ράλλης, να διασώσουμε την Ελλάδα. Και την διασώσαμε, διότι οι κομμουνιστές όταν ήρθε η ώρα της Απελευθερώσεως δίστασαν να καταλάβουν την πρωτεύουσα ενώπιον του αντιπάλου δέους, δηλαδή των Ταγμάτων Ασφαλείας. Υπό την έννοια αυτή, εκ του αποτελέσματος, δικαιωθήκαμε όσοι είχαμε αυτή την ιδέα και αυτή την πεποίθηση. Ποιος μπορεί να έχει αντίρρηση ότι με τα Τάγματα Ασφαλείας δεν διασώσαμε το αστικό καθεστώς και δεν αφήσαμε την Ελλάδα να γίνει στάχτη; Αυτή είναι η αλήθεια...".
Ακολούθησαν πολλές άλλες συναντήσεις μας για αρκετά χρόνια και πάντα μου ήταν χρήσιμες στο πλαίσιο της ιστορικής έρευνάς μου για την περίοδο της Κατοχής. Ο Βουλπιώτης, ένας άνθρωπος που είχε πυκνή δράση στα χρόνια εκείνα, αλλά και στα προηγούμενα, παρά τη χαμηλών τόνων στάση του, είχε πολλά ενδιαφέροντα να πει. Για τους ισχυρούς στην Ελλάδα και τη Γερμανία, με τους οποίους είχε συνδεθεί. Για τις επιχειρηματικές κυρίως δραστηριότητές του, για τις διασυνδέσεις του και κυρίως για την εμπλοκή του σε κρίσιμες φάσεις της σύγχρονης ιστορίας.

Μόλις πρόσφατα η κόρη του, η Ιζαμπέλλα Παλάσκα, έδωσε στη δημοσιότητα ένα βιβλίο της που έχει τον τίτλο "Άγγελος ή Δαίμονας - Ο αμφιλεγόμενος πατέρας μου" (Εκδόσεις Λιβάνη). Ήταν μια γενναία απόφαση να πάρει μια τέτοια πρωτοβουλία και να μιλήσει με άνεση και με μια σχετική αντικειμενικότητα για τον πατέρα της, ένα πρόσωπο οπωσδήποτε αμφιλεγόμενο από τους εχθρούς και τους φίλους του.
Η συγγραφέας είχε την καλοσύνη πριν ολοκληρώσει το βιβλίο της να ζητήσει τη συνδρομή μου ως προς την ακρίβεια των ιστορικών γεγονότων που περιλαμβάνονται. Ανταποκρίθηκα με μεγάλη ευχαρίστηση και οφείλω να αναγνωρίσω ότι έσκυψε με μεγάλη προσοχή στις υποδείξεις και τις παρατηρήσεις μου, ώστε να μην απομακρυνθεί από την ιστορική αλήθεια. Είναι ίσως η πρώτη φορά που ένα ιστορικό μυθιστόρημα, όπως αυτό το βιβλίο της Ιζαμπέλλας Παλάσκα, στηρίζεται σε συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα. Μπορεί οι διάλογοι και ορισμένες πτυχές της αφηγηματικής πλοκής με ήσσονα ιστορική σημασία να εντάσσονται στην προσπάθεια να αποδοθεί με μυθιστορηματικό τρόπο το ψυχογράφημα του ήρωα, που τυχαίνει να είναι ο πατέρας της συγγραφέα, αλλά τα πραγματικά γεγονότα έμειναν η αναλλοίωτη βάση.
Και θα πρέπει να υπογραμμίσω ότι ο αναγνώστης του βιβλίου δεν θα τελειώσει το διάβασμά του παραπλανημένος. Ό,τι του μείνει στη μνήμη θα είναι μια αληθινή εικόνα από εκείνα τα χρόνια. Προφανώς μια εικόνα που επιδέχεται συζητήσεις, ανάλογα με τις υποκειμενικές αντιλήψεις και τις εύλογες πολιτικές πεποιθήσεις του κάθε αναγνώστη, όχι όμως ως προς τη βαθύτερη ιστορική αλήθεια που εκφράζει.

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

INFO-WAR.GR



Η συγγραφέας των βιβλίων "ΑΓΓΕΛΟΣ Η ΔΑΙΜΟΝΑΣ" και "ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ" Ιζαμπέλλα Παλάσκα μιλάει στον Άρη Χατζηστεφάνου για τον Γιάννη Βουλπιώτη, τη Ζίμενς και την Κατοχή...


Βουλπιώτης τάγματα ασφαλείας

Από τη Siemens στα τάγματα ασφαλείας

00:00
00:00

Όπου σήμερα εμπνεόμαστε από δυο νέα βιβλία και ένα δικό σας αίτημα για να μιλήσουμε για την ιστορία της Siemens.
Αναρωτιόμαστε εάν είναι σωστό ο διευθυντής μιας τέτοιας εταιρείας να δημιουργεί τα διαβόητα τάγματα ασφαλείας.
Ακούμε ιστορίες για έναν άνθρωπο που παντρεύτηκε την κόρη του κυρίου Siemens, που έσφιξε αρκετές φορές το χέρι του Aδόλφου Χίτλερ και που κινούνταν στην Αθήνα ανάμεσα στη γερμανική πρεσβεία και τα σπίτια των μεγαλύτερων Eλλήνων πολιτικών και δικτατόρων.
Διηγούμαστε δηλαδή την ιστορία του Γιάννη Βουλπiώτη όπως μας τo ζητήσατε – με περισσότερες λεπτομέρειες από αυτές που είδατε στο ντοκιμαντέρ ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε.
Και στη συνέχεια αλλάζουμε δραματικά θέμα και πεταγόμαστε μέχρι την πλατεία Tιενανμέν του Πεκίνου για τα 25 χρόνια από τη σφαγή εκατοντάδων φοιτητών.
Δίνουμε το λόγο στους Cure και τους Guns and Roses και ακούμε ενδιαφέρουσες αναλύσεις από τους REM και τους siouxsie and the banshees. Πάντα όμως με μερικές επιφυλάξεις.

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 44


Όταν άρχιζαν τα Δεκεμβριανά...

...Απέναντι, στην πολυκατοικία που ήταν το σπίτι της Κυβέλης και του Γεώργιου Παπανδρέου, είχε καταφθάσει πρόσθετη αστυνομική δύναμη για τη φύλαξη. Επικεφαλής της φρουράς ήταν ένας ψηλός Κρητικός, ο υπαστυνόμος Κανελλάκης. Ανήσυχος, ανεβοκατέβαινε με τα πόδια τις σκάλες από το ισόγειο μέχρι το ρετιρέ, δίνοντας εντολές και ελέγχοντας την ετοιμότητα των αντρών του. Ο πρωθυπουργός δεν είχε φύγει για το γραφείο του και λόγω της έκτακτης αυτής μέρας δεν επρόκειτο να το κάνει. Είχε προτιμήσει να μείνει εκεί για μεγαλύτερη ασφάλεια, και μάλιστα δέχτηκε και μερικούς από τους υπουργούς του, που ανέβαιναν στον πέμπτο όροφο ενώ κάτω περνούσαν ομάδες εξαγριωμένων διαδηλωτών.
Περισσότεροι από εκατό διαδηλωτές είχαν ξεκόψει απ' το σώμα της πορείας και είχαν σταθεί μπροστά στην εξώπορτα, φωνάζοντας απειλητικά συνθήματα. Μερικά μόνο μέτρα τους χώριζαν από τους αστυνομικούς που είχαν πάρει θέση άμυνας στην είσοδο της πολυκατοικίας. Ξαφνικά, κάποιος απ' τους διαδηλωτές πέταξε μια χειροβομβίδα, η οποία κυλίστηκε για λίγο κοντά στα πόδια των φρουρών, ενώ αμέσως μετά ακούστηκε η έκρηξη. Με διαφορά λίγων δευτερολέπτων πετάχτηκε και μια δεύτερη χειροβομβίδα, για να ακολουθήσει νέα δυνατή έκρηξη.
Δύο αστυνομικοί έπεσαν κάτω τραυματισμένοι και οι συνάδελφοί τους τους τράβηξαν μέσα. Παράλληλα, όπλισαν τις καραμπίνες τους κι άρχισαν να πυροβολούν προς το πλήθος, που βάλθηκε να υποχωρεί βιαστικά και να απομακρύνεται από το σημείο. Ο πανικός ήταν διάχυτος και στις δύο πλευρές. Στο μεταξύ, ο ψηλός υπαστυνόμος Κανελλάκης είχε ξεμυτίσει προσεκτικά από την πόρτα για να δει τι είχε συμβεί. Τώρα πια ο δρόμος είχε αδειάσει εντελώς και πλησίαζαν με προφύλαξη οι ένοπλοι στρατιώτες από τη γωνία της οδού Ρηγίλλης.
Από το παράθυρό του τα παρακολουθούσε όλα αυτά ο Βουλπιώτης, κι από πίσω του οι δυο αυτόκλητοι σωματοφύλακες και η Μάχη Λιάκου. Σκέφτηκε πως ήταν πλέον προφανές ότι έπρεπε να κάνει κάτι. Πήγε στην κρεβατοκάμαρα και είδε την Έλεν, που είχε τρομάξει από τις εκρήξεις και τους πυροβολισμούς, αναστατωμένη.
"Άρχισε το μακελειό;" τον ρώτησε με ολάνοιχτα μάτια. "Μήπως πρέπει να φύγουμε κι εμείς από δω για να πάμε στο Χαλάνδρι;"
"Όχι, όχι στο Χαλάνδρι! Εκεί είναι ερημικά και πιο επικίνδυνα. Όμως κάτι πρέπει να κάνουμε..."
"Να πάμε στης μαμάς; Στην Κουμπάρη δε θα είμαστε τόσο εκτεθειμένοι, κι άλλωστε το σπίτι είναι αρκετά μεγάλο. Θα αισθανθεί και η μαμά πιο ασφαλής αν πάμε εκεί..."

Απόσπασμα από το ιστορικό μυθιστόρημα της Ιζαμπέλλας Παλάσκα "Τα χρόνια της θύελλας" (Εκδόσεις Λιβάνη).

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

HELLENIC ECHO


Στην ελληνοαμερικανική επιθεώρηση HELLENIC ECHO (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2014) δημοσιεύεται εκτενής κριτική για το νέο βιβλίο της Ιζαμπέλλας Παλάσκα, που μεταξύ άλλων αναφέρει:

Ένα πρωτοποριακό βιβλίο έρχεται να μας μάθει την αληθινή ιστορία που ακόμα δεν την έχουν περιλάβει τα γνωστά ιστορικά βιβλία που κυκλοφορούν αφειδώς για τη δεκαετία του '40. Κι αυτό το πετυχαίνει όχι μια περισπούδαστη μελέτη, αλλά ένα απλό ιστόρημα. Μπορεί να είναι ένα μυθιστόρημα, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μια αυθεντική σύντομη ιστοριογραφία που αναφέρεται στα ματωμένα χρόνια που έζησε η Ελλάδα στα δέκα χρόνια που ακολούθησαν το τέλος του πολέμου.
Ο λόγος για το βιβλίο ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ (Λιβάνης) που κυκλοφόρησε τελευταία στην Αθήνα. Συγγραφέας του η Ιζαμπέλλα Παλάσκα, που το προηγούμενο βιβλίο της ΑΓΓΕΛΟΣ Η ΔΑΙΜΟΝΑΣ δημιούργησε μεγάλο θόρυβο όταν πρωτοκυκλοφόρησε πριν δυο-τρία χρόνια. Κεντρικός ήρωας και των δύο ο Γιάννης Βουλπιώτης, ένας προικισμένος επιχειρηματίας με μεγάλη μόρφωση και χαρισματικά προσόντα. Αν ο αναγνώστης παρέλειπε να διαβάσει τις πρώτες προλογικές σελίδες, ίσως ποτέ να μην καταλάβαινε ότι ο ήρωας υπήρξε εντελώς αληθινό πρόσωπο, ότι όλα τα ιστορικά στοιχεία είναι αληθινά (και μάλιστα εγγυημένα με την υπογραφή του γνωστού ιστορικού συγγραφέα Δημοσθένη Κούκουνα) και το κυριότερο ότι η συγγραφέας δεν είναι άλλη από την κόρη του ίδιου του Βουλπιώτη! Ο αναγνώστης, μόλις τελειώσει το διάβασμα και της τελευταίας σελίδας, δύσκολα θα το πιστέψει αυτό το τελευταίο. Τόσο αντικειμενικό είναι το γράψιμο του βιβλίου... Μπορούμε να μαντέψουμε ότι μελλοντικά αυτό το θέμα, δηλαδή πώς μπορεί μια κόρη να γράφει για τον πατέρα της τόσο αληθινά και αντικειμενικά, θα αποτελέσει αποκλειστικό θέμα για ένα νέο βιβλίο κάποιου άγνωστού μας συγγραφέα ή έστω μιας διπλωματικής εργασίας.
Με αριστουργηματική πυκνότητα η ταλαντούχος συγγραφέας, που προτίμησε να κάνει την πρωταρχική εμφάνισή της έπειτα από πολλά χρόνια σιωπής, μας μεταφέρει με μεγάλη πειστικότητα στην εποχική ατμόσφαιρα. Ξαφνικά νιώθει ο αναγνώστης, καθώς γυρνάει άπληστα τη μία σελίδα μετά την άλλη, ότι ζει σα σε όνειρο εκείνα τα χρόνια μέρα με τη μέρα στιγμή με τη στιγμή, ότι γνωρίζει από κοντά τους πρωταγωνιστές και τα παρασκήνια, παρακολουθώντας τους διαλόγους τους. Πόσα και πόσα δεν μαθαίνουμε από την κρίσιμη εκείνη περίοδο της ιστορίας μας, που ή τα είχαμε παραλείψει ή δεν τα είχαμε ακούσει καθόλου ή μας τα είχαν κρύψει επιμελώς...

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΗΦΙΣΙΑ

Παρουσίαση του βιβλίου
της Ιζαμπέλλας Παλάσκα με τίτλο
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ
στο βιβλιοπωλείο "Ευριπίδης" στην Κηφισιά
(19 Νοεμβρίου 2014)



Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

ΝΙΚΗ ΖΑΚΟΠΟΥΛΟΥ


Η Νίκη Ζακοπούλου έγραψε στο www.bookia.gr (5.11.2014) για το βιβλίο της Ιζαμπέλλας Παλάσκα "ΑΓΓΕΛΟΣ Ή ΔΑΙΜΟΝΑΣ":

Ενδιαφέρον, διδακτικό, γρήγορο, τεκμηριωμένο.
Ένα εξαιρετικά ενημερωτικό για μένα βιβλίο, για πρόσωπα και πράγματα μιας δύσκολης εποχής για την Ελλάδα (και τον κόσμο). Ένα ιστορικό πρόσωπο, αεικίνητο και συχνά καθοριστικό στο παρασκήνιο των γεγονότων, που παραμένει σήμερα "άγνωστο όνομα" στο ευρύ κοινό! Η πορεία του Βουλπιώτη καταγράφεται χωρίς άμεση κριτική και αξιολόγηση. Η κόρη του-συγγραφέας αφήνει τα συμπεράσματα στους αναγνώστες. Ισχυρό προσόν για το βιβλίο, ένα καλογραμμένο ιστορικό ντοκουμέντο.


Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

ΣΧΟΛΙΟ



Διαβάστε και το "ΑΓΓΕΛΟΣ ή ΔΑΙΜΟΝΑΣ"
ιστορικό μυθιστόρημα της Ιζαμπέλα Παλάσκα. Πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τους πληροφοριοδότες-κατασκόπους στην Ελλάδα πριν το Β Παγκόσμιο. Αναφορά και στο λόρδο Μπάλφουρ, που υπήρξε φημισμένος αρχιμανδρίτης στην Αθήνα του τότε (αχειροτόνητος εντελώς, ΜΟΝΟΣ του είχε φορέσει τα ράσα, εν γνώσει της Αγγλικής κυβέρνησης,) και ο οποίος παρίστανε τον σούπερ εξομολόγο στην ανώτερη καλή τάξη της Αθήνας προκειμένου να εκμαιεύει μυστικά για τα οποία ενδιαφερόταν η Αγγλική Κυβέρνηση. Στο έργο της Ιζαμπέλα Παλάσκα γίνεται μνεία και του Σωφρόνιου του Εσσεξ. Αξίζει να προσεχτεί η αναφορά της. Δεν είναι καθησυχαστική. Η Ιζαμπέλα Παλάσκα σε αυτό το έργο δίνει την βιογραφία του πατέρα της του Γιάννη Βουλπιώτη, πρώην γαμπρού του κόμη Φον Ζίμενς. Ο Βουλπιώτης συνέλαβε την ιδέα για τα Τάγματα Ασφαλείας στην Ελλάδα.
Συνέχεια στο έργο ΑΓΓΕΛΟΣ Ή ΔΑΙΜΟΝΑΣ είναι το έργο της Παλάσκα, με τίτλο ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ. Όλα τα παραπάνω σε αυτά τα δυο βιβλία αναφέρονται. Αξίζει να διαβαστούν.
http://amethystosbooks.blogspot.gr/2014/10/blog-post_826.html

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Τεύχος 1832

Λαδιάρηδες οι Γερμανοί

Έναν αιώνα συμπληρώνει σε λίγο το γερμανικό… λάδι σε Έλληνες πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους. Την ώρα που η γερμανική πολιτική κι επιχειρηματική ελίτ εξακολουθεί να κουνάει το δάχτυλό της όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε όλη την Ευρώπη, καταδικάζοντας στη σκληρότερη λιτότητα τους λαούς, βγαίνουν διαρκώς τέρατα για το πώς χτίζει την αυτοκρατορία της επί δεκαετίες ολόκληρες.
Την περασμένη εβδομάδα αναφέραμε όλα τα μεγάλα εσωτερικά σκάνδαλα στη Γερμανία. Υποθέσεις με καθυστερήσεις και υπερκοστολογήσεις δημόσιων έργων, που ταρακουνάνε το πολιτικό κι επιχειρηματικό οικοδόμημα, εξοργίζοντας την κοινή γνώμη. Η διαφθορά οργιάζει (και) στη Γερμανία, λαμβάνοντας διαστάσεις «εθνικής ντροπής», σύμφωνα με τα διεθνή ΜΜΕ. Όπως, άλλωστε, θα δούμε και στη συνέχεια, το γερμανικό θαύμα έχει θαμπώσει για τα καλά και ήδη γίνονται αναφορές σε «αυταπάτες» και σε «μπόλικη δόση υπεροψίας».
Το Νο1 όπλο της γερμανικής οικονομικής κυριαρχίας (εξαγωγές) στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στις μίζες, οι οποίες μέχρι να σκάσει το σκάνδαλο Siemens θεωρούνταν ουσιαστικά νόμιμες, όταν το μαύρο χρήμα έπεφτε για εξάπλωση των επιχειρήσεων στο εξωτερικό. Με το κράτος να κλείνει το μάτι.
Κι αν νομίζουν πολλοί ότι το παιχνίδι της γερμανικής μίζας ξεκίνησε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ας κρατηθούν καλά. Η πρώτη επίσημη αναφορά για μίζες στην Ελλάδα με στόχο την εδραίωση γερμανικών εταιρειών στη χώρα μας γίνεται το 1927! Κι όχι από κάποιον επιχειρηματία, αλλά από τον ίδιο τον Γερμανό πρέσβη στην Αθήνα. Ο οποίος δίνει γραμμή στο υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας για το πώς θα αλωθεί η ελληνική αγορά.

Όθωνας και Μέρκελ

Το συνταρακτικό ντοκουμέντο φέρνει στο φως με το βιβλίο του, που κυκλοφόρησε πρόσφατα, ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ψύλος («Από τον Ράιχενμπαχ του Όθωνα στον Ράιχενμπαχ της Μέρκελ», εκδόσεις Λιβάνη).
Οι αναφορές ξεκινάνε μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η μεγάλη ηττημένη, η Γερμανία, αρχίζει δειλά - δειλά να ψάχνεται για επενδύσεις στην Ελλάδα. Τον πρώτο λόγο είχε η Siemens, που ας σημειωθεί ήταν η πρώτη γερμανική εταιρεία που ήρθε στην Ελλάδα από τα τέλη του 19ου αιώνα:
Ο Μιχάλης Ψύλος (ΑΝΤ1 1991-2009, ΑΠΕ 1988 ώς σήμερα κ.α.) γράφει: «Ο Γερμανός πρεσβευτής στην Αθήνα Μάρτιν Ρένερ, σε αναφορά του προς το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών στις 15 Ιουλίου 1927, τόνιζε χαρακτηριστικά ότι για να ευδοκιμήσει μια ξένη επιχείρηση στην Ελλάδα θα έπρεπε να συντρέχουν τρεις προϋποθέσεις: Κατ’ αρχάς εξασφάλιση χρηματοδότησης, αλλά κυρίως εξωτερική πολιτική παρέμβαση και ισχυρές ‘‘διαπροσωπικές σχέσεις’’.
Όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Γερμανός πρεσβευτής, ‘‘για να ευδοκιμήσει μια ξένη επιχείρηση στην ελληνική αγορά, θα πρέπει στο καθαρά επιχειρησιακό μέρος να έχει εξασφαλίσει το θέμα χρηματοδότησης. Όποιος έχει τη μεγαλύτερη οικονομική κάλυψη έχει και το προβάδισμα. Το δεύτερο είναι ο πολιτικός παράγοντας. Η άσκηση συγκρατημένης πολιτικής δεν είχε καμία τύχη στην Ελλάδα’’.
Και συνέχιζε ο Μάρτιν Ρένερ: ‘‘Οι μεγάλες δυνάμεις με συμφέροντα στα Βαλκάνια, ιδιαίτερα Αγγλία, Γαλλία και Ιταλία, έχουν το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις και ασκούν ισχυρότατες πιέσεις. Αντίθετα, η Γερμανία δεν μπορεί να λειτουργήσει μ’ αυτόν τον τρόπο, καθώς οι προσωπικές επαφές με φιλογερμανούς υπουργούς παίζουν πολύ μικρό ρόλο και εξαιτίας του αντιγερμανικού αισθήματος του ελληνικού λαού είναι πάντα υπό εξέταση’’».

Οδηγίες

Στην κατεύθυνση αυτή ο Γερμανός πρεσβευτής έδινε το σύνθημα «Ισχυρές διαπροσωπικές σχέσεις, αλλά – προσοχή – όχι πάντα ξεκάθαρες, γιατί θα συνδυάζονταν με τα οικονομικά συμφέροντα», τονίζει στην εξαιρετική διδακτορική της διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο η Μαρία Δημητριάδου - Λουμάκη, με θέμα «Γερμανική οικονομική και πολιτική διείσδυση στην Ελλάδα τη δεκαετία 1920-1930».
Ο Ρένερ ήξερε πολύ καλά τι έλεγε. Στο αρχείο του Ελευθέριου Βενιζέλου σώζονται πολλές αναφορές Ελλήνων πρεσβευτών, αλλά και επιστολές «ξένων φίλων» για την ανάγκη μεσολάβησης υπέρ ξένων επιχειρήσεων.
Πόσο πιο ξεκάθαρα, λοιπόν, να πει τα πράγματα ο Γερμανός πρέσβης; Οι οδηγίες του περί μίζας είναι σαφείς. «Όποιος έχει τη μεγαλύτερη οικονομική κάλυψη έχει και το προβάδισμα», «Ισχυρές διαπροσωπικές σχέσεις (με φιλογερμανούς Έλληνες πολιτικούς), αλλά – προσοχή – όχι πάντα ξεκάθαρες, γιατί θα συνδυάζονταν με τα οικονομικά συμφέροντα», είναι ο διπλωματικός τρόπος για να μιλήσει κάποιος για λάδωμα.
Σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στο Radio 98,4 ο δημοσιογράφος - συγγραφέας Μιχάλης Ψύλος μοιάζει και ο ίδιος έκπληκτος για το εύρημά του: «Ο Γερμανός πρέσβης γράφει πως αν θέλουν οι Γερμανοί επιχειρηματίες να έχουν τύχη στην Ελλάδα πρέπει να λαδώνουν πολιτικά πρόσωπα. Το 1927! Η Siemens είχε όλο τον προηγούμενο αιώνα τρεις ανθρώπους στην Ελλάδα. Διαδοχικά και καθόλου τυχαία.
Από το 1900 έως το 1930 τον Αλέξανδρο Ζαχαρίου, που ανέβαζε και κατέβαζε κυβερνήσεις εν πολλοίς.
Από το 1930 έως το 1960 με 1970 τον Βουλπιώτη, που πολλοί τον ξέρουν από τις δίκες των δωσιλόγων κι επειδή υπερηφανευόταν ότι ήταν ο ιθύνων νους της ίδρυσης των Ταγμάτων Ασφαλείας.
Αυτός ενέπνευσε τους Γερμανούς να δημιουργήσουν τα Τάγματα Ασφαλείας που αιματοκύλησαν τη χώρα στη διάρκεια της Κατοχής. Μετά τον Βουλπιώτη ουσιαστικά κάνει την εμφάνισή του ο Χριστοφοράκος. Έπαιξε τον ρόλο που έπαιξαν Ζαχαρίου και Βουλπιώτης ως άνθρωποι της Siemens στην Ελλάδα».
«Αλέξανδρος Ζαχαρίου: Ο πρώτος άνθρωπος της Siemens στην Ελλάδα», είναι ένα άλλο κεφάλαιο του βιβλίου του Μ. Ψύλου. Φέρνοντας, μάλιστα, στο φως μίζα γερμανικής εταιρείας (Zeiss) από τα τέλη της δεκαετίας του ’20 σε συγγενή του Μεταξά, ο οποίος συγγενής τσέπωνε 10% «λαδάκι» από τις πωλήσεις επιστημονικών οργάνων στον ελληνικό στρατό:
«Στην ισχυρότερη διείσδυση των γερμανικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε ο Αλέξανδρος Ζαχαρίου, εκπρόσωπος της Siemens στην Ελλάδα κι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες επιχειρηματίες των αρχών του 20ού αιώνα».
Από τότε, λοιπόν, άρχισαν σιγά - σιγά να μπαίνουν κι άλλες μεγάλες γερμανικές εταιρείες στο παιχνίδι (ΜΑΝ, Daimler κ.ά.): «Μια απ’ αυτές και η γνωστή γερμανική εταιρεία Zeiss, που κατασκεύαζε επιστημονικά όργανα ακριβείας για τον στρατό.
Η Zeiss είχε μάλιστα το 1929 εμπορικό αντιπρόσωπο στην Αθήνα τον Μεντέλα Μεταξά, συγγενή του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά.
Ο Μεντέλας Μεταξάς αντιπροσώπευε και την Daimler - Crysler από το 1924 ώς το 1930, με βασικό αγοραστή αυτοκινήτων τη… βασιλική οικογένεια». Σύμφωνα με τα αρχεία της Zeiss που παραθέτει η Δημητριάδου - Λουμάκη, «ο Μεντέλας Μεταξάς όσο και ο αντιπρόσωπος της Zeiss στη Σμύρνη, Γεωργινιάδης, ελάμβαναν σύμφωνα με το συμβόλαιο που είχαν υπογράψει προμήθεια 10% επί των πωλήσεων προς τον ελληνικό στρατό».
Ο Ζαχαρίου, γεννημένος στη Βράιλα της Ρουμανίας, εξελίχθηκε σε μεγάλο όνομα των επιχειρηματιών που είχαν σημαντικές διασυνδέσεις με γερμανικά συμφέροντα:
«Η εταιρεία του, μέσω της οποίας αντιπροσώπευε τη Siemens στην ελληνική αγορά, αναλάμβανε σε συνεργασία με γερμανικούς οίκους δημόσια έργα, μεταξύ των οποίων και της σήραγγας Πλατεία Βικτωρίας - Μοναστηράκι του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου (…). Το 1921, μετά την κατάληψη της Σμύρνης από τον ελληνικό στρατό, ο Ζαχαρίου συμφώνησε με την Siemens να αναλάβει τη διαχείριση της γερμανικής εταιρείας στη Μικρά Ασία. Η δράση του αυτή υπέρ των γερμανικών συμφερόντων κατέστησε τον Ζαχαρίου ‘‘μαύρο’’ πρόβατο για τους Άγγλους. Οι αέναες προσπάθειες του Ζαχαρίου για την προώθηση των γερμανικών συμφερόντων στην Ελλάδα δεν είχαν πάντως αίσιο τέλος για τον ίδιο. Από το 1930 οι σχέσεις του με την Siemens κατέστησαν ‘‘προβληματικές’’. Ο Ζαχαρίου απεβίωσε τον Ιούνιο του 1938. Ποιος είχε πάρει τη θέση του ως εκπρόσωπος των γερμανικών συμφερόντων στην Ελλάδα; Ο Ιωάννης Βουλπιώτης».
Πέρυσι η κόρη του Βουλπιώτη από τον δεύτερο γάμο του, η Ιζαμπέλλα Παλάσκα, έγραψε ένα ιστορικό μυθιστόρημα με τίτλο «Άγγελος ή δαίμονας – Ο αμφιλεγόμενος πατέρας μου» (εκδόσεις Λιβάνη). Από τότε έγιναν διάφορες αναφορές στον Τύπο και μπορεί κανείς να αλιεύσει «κρίσιμες» πληροφορίες:
◆ «Πριν ο Βουλπιώτης γίνει 30 χρόνων, ο Καρλ Φρίντριχ Ζίμενς του παραδίδει την κόρη του, Χέρτα. Είναι ίσως η πρώτη φορά που ένας Έλληνας γίνεται ‘‘ισότιμο μέλος σε μια οικογένεια Γερμανών βιομηχάνων’’. Λίγο μετά, ο πανίσχυρος πλέον Βουλπιώτης αναλαμβάνει πληρεξούσιος του ομίλου Siemens και εκτός Ευρώπης».
◆ «Το 1936 ο Χίτλερ εντυπωσιάζεται από τον πολυπράγμονα Βουλπιώτη και τις πρωτοποριακές τεχνολογικές γνώσεις του. Του ζητάει, μάλιστα, να του καταθέσει μια έκθεση για την αξιοποίηση της τηλεόρασης ως μέσου επιρροής. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Βουλπιώτης έχει πλήρη επίγνωση ότι τις σειρήνες που διασαλπίζουν στην Αθήνα την έναρξη του πολέμου τις είχε πουλήσει ο ίδιος».
◆ «Ο Βουλπιώτης θα παραδεχτεί αργότερα με δηλώσεις του ότι ήταν εκείνος που εισηγήθηκε την ιδέα για τα κατοχικά Τάγματα Ασφαλείας: ‘‘Αγαπητέ μου, η ιδέα για τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας στηριζόταν αποκλειστικά και μόνο στην προσπάθεια του αστικού καθεστώτος, δηλαδή στη μη κομμουνιστικοποίηση της Ελλάδας, όταν κάποια στιγμή θα απελευθερωνόταν από τους κατακτητές. Πράγματι, έγιναν παρεκτροπές και ακόμη, θα έλεγα, εγκληματικές πράξεις. Τέτοια, όμως, έγιναν και από την άλλη πλευρά, μάλιστα κατά κόρον, με τις δολοφονίες αθώων πολιτών. Ποιος μπορεί να έχει αντίρρηση ότι με τα Τάγματα Ασφαλείας δεν διασώσαμε το αστικό καθεστώς και δεν αφήσαμε την Ελλάδα να γίνει στάχτη;’’».

Επικίνδυνη αυταπάτη

Οι μύθοι, όμως, σχετικά με τη γερμανική υπεροχή, τελειότητα κι ακεραιότητα, δεν αφορούν μόνο το παρελθόν, αλλά εστιάζουν ακόμα περισσότερο σε παρόν και μέλλον. Ο επικεφαλής του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Μαρσέλ Φράτσερ γράφει στο πρόσφατο βιβλίο του «Η Γερμανική Αυταπάτη» ότι «η ευφορία μας είναι επικίνδυνη. Μας κάνει υπερόπτες και τυφλούς». Ο αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, μάλιστα, δήλωσε ότι το βιβλίο θα έπρεπε να αποτελεί «απαραίτητο ανάγνωσμα».
Βέβαια, η κυρίαρχη άποψη στους υπερσυντηρητικούς οικονομικούς κύκλους της Γερμανίας συνεχίζει να θριαμβολογεί για το πολυδιαφημισμένο τρίπτυχο της γερμανικής επιτυχίας: 1. Εργασιακό θαύμα - μείωση ανεργίας. 2. Άνθηση των γερμανικών εξαγωγών. 3. Ισορροπημένος ομοσπονδιακός προϋπολογισμός.
Και μπορεί αυτά τα τρία να είναι πραγματικότητα, όμως οι λόγοι πίσω από το γερμανικό success story δεν είναι τόσο λαμπεροί:
◆ Το εργασιακό θαύμα της Γερμανίας επιτεύχθηκε κυρίως με τη δημιουργία part time και όχι κανονικών θέσεων εργασίας. Πράγματι, οι άνεργοι μειώθηκαν από 5 εκατομμύρια το 2005 σε λιγότερους από 3 εκατομμύρια φέτος, όμως οι συνολικές ώρες εργασίας αυξήθηκαν από ελάχιστα ώς καθόλου.
◆ Η επιτυχία την γερμανικών εξαγωγών ήρθε όχι μέσα από μεγαλύτερη παραγωγικότητα, αλλά από το επί σειρά ετών πάγωμα μισθών.
◆ Το κλείσιμο του ελλείμματος του προϋπολογισμού οφείλεται στα έσοδα από την υψηλή φορολογία που, βολικότατα, αυξήθηκε λόγω της αύξησης της απασχόλησης. Σωστότερα, της ημιαπασχόλησης.
Στη γερμανική κοινωνία, μάλιστα, πνέει πια ισχυρότατος άνεμος αλαζονείας που μεταφράζεται σε τρεις κυρίως τάσεις.
Η πρώτη είναι ότι η Γερμανία έχει βρει τη «μαγική φόρμουλα» και ότι μπορεί να παραμείνει ισχυρή στο διηνεκές μόνο και μόνο κάνοντας ακριβώς τα ίδια.
Η δεύτερη είναι ότι η Γερμανία στην πραγματικότητα δεν έχει ανάγκη την ευρωζώνη. Η τάση αυτή είναι διαρκώς αυξανόμενη κρίνοντας από τα ποσοστά του ευρωφοβικού κόμματος AfD.
Και η τρίτη (και δημοφιλέστερη) είναι ότι η υπόλοιπη ευρωζώνη εποφθαλμιά τα λεφτά της Γερμανίας, με τους ίδιους τους Γερμανούς φορολογούμενους να αποτελούν τα πραγματικά θύματα της διάσωσης του ευρώ.
Ο Φράτσερ, πάντως, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το πρόβλημα της μεγάλης ανισορροπίας μεταξύ οικονομίας - επενδύσεων. Οι Γερμανοί αποταμιεύουν πολλά, αλλά με λάθος τρόπο. Ενώ τη δεκαετία του 1990 η Γερμανία επένδυε το 23% του ΑΕΠ της, τώρα το ποσοστό έχει πέσει στο 17%.
Οι ακαθάριστες δημόσιες επενδύσεις επί του ΑΕΠ είναι εντυπωσιακά πεσμένες. Το γερμανικό ποσοστό είναι χαμηλότερο από των περισσότερων πλούσιων χωρών, χαμηλότερο από τον μ.ό. της ευρωζώνης, ακόμη και από αυτό της Ελλάδας! Σε πολλές γερμανικές βιομηχανίες το μετοχικό κεφάλαιο είναι μικρότερο απ’ ό,τι ήταν το 2000.
Συμπερασματικά, η Γερμανία είναι λιγότερο πλούσια απ’ όσο νομίζει. Και, το κυριότερο; Αν συνεχίσει στο ίδιο και απαράλλαχτο μοτίβο, τότε η οικονομία της θα είναι πιο ανίσχυρη προσεχώς.
http://topontiki.gr/details.php?id=84797

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Κυριακή 17 Αυγούστου 2014

BOOKIA.GR

Γράφει για τα "Χρόνια της Θύελλας" η Dora Lappa (16.8.2014):

Ενδιαφέρον, Καθηλώνει, Διδακτικό, Γρήγορο, Τεκμηριωμένο
Ένα πολύ ενδιαφέρον ιστορικό μυθιστόρημα που έρχεται να καθηλώσει τον αναγνώστη από την πρώτη σελίδα!!!! Συγχαρητήρια στη συγγραφέα Ιζαμπέλλα Παλάσκα!!!!!...


http://www.bookia.gr/index.php?action=book&bookid=194162&booklabel=%CE%A4%CE%B1%20%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B8%CF%8D%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CF%82&viewmode=reviews

Κυριακή 10 Αυγούστου 2014

ΣΤΟΧΟΣ



ΠΩΣ Ο Ι. ΒΟΥΛΠΙΩΤΗΣ ΠΟΥΛΗΣΕ ΕΡΩΤΑ ΣΤΗΝ ΞΑΔΕΛΦΗ ΤΟΥ ΧΙΜΛΕΡ... 
ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ…


Μια σελίδα αφιέρωμα στον Ιδρυτή των Ταγμάτων Ασφαλείας Ιωάννη Βουλπιώτη, τον άνθρωπο που παντρεύτηκε την κόρη του Siemens και πρωτο-έφερε την Γερμανική εταιρεία στην Ελλάδα την Δεκαετία του 1930, είχε την περασμένη Κυριακή το «Πρώτο Θέμα». Ως γνωστόν, η αγαπημένη κόρη του μακαρίτη Βουλπιώτη, η κ. Ιζαμπέλλα Παλάσκα, εξέδωσε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Λιβάνη» την βιογραφία του πατέρα της υπό τον τίτλο «Τα Χρόνια της Θύελλας».
Εμείς θα σταθούμε μόνο στην αποκάλυψη που κάνει το «Πρώτο Θέμα» (αντλώντας όλα τα στοιχεία από το βιβλίο της κ. Παλάσκα) για τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδος και είναι συγκλονιστική…
Ο Ιωάννης Βουλπιώτης, εκτός από ιδιοφυΐα, ήταν και μέγας επιβήτωρ: Κατάφερε να δημιουργήσει ερωτική σχέση με την πανίσχυρη γυναίκα του κορυφαίου Γερμανού ειδικού, Καρόλου Κλόντιους, την Εντίθ, που ήταν και πρώτη εξαδέλφη του Χίμλερ, μαθαίνοντας μεγάλα μυστικά για τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδος: Ο Κλόντιους ήταν ειδήμων στα οικονομικά και ο κορυφαίος γνώστης των Ναζιστικών Μυστικών. Όπως γράφει η κ. Παλάσκα, ο γοητευτικότατος πατέρας της βρέθηκε κάποια στιγμή με την Εντίθ Κλόντιους σε πολυτελές ξενοδοχείο διά τα περαιτέρω… Εκεί, η ερωτευμένη Εντίθ, φλεγόμενη από πόθο και από έρωτα για την Ελλάδα, αποκάλυψε στον Βουλπιώτη ότι οι Γερμανοί έχουν μέσα σε ένα μεγάλο μαύρο ντοσιέ που είναι καλά φυλαγμένο σε σιδερένιο κιβώτιο μονής του Αγίου Όρους, ΟΛΑ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ για τον ανεκτιμήτου αξίας πλούτο του Ελληνικού Υπεδάφους!.. Η φύλαξη του κιβωτίου στο Περιβόλι της Παναγίας έγινε κατ’ εντολήν του ίδιου του Χίτλερ, προκειμένου να εκμεταλλευθεί τους θησαυρούς του Ελληνικού Υπεδάφους, όταν θα κέρδιζε τον Πόλεμο.
Να μη τα πολυλογούμε, μετά τον Πόλεμο ο Βουλπιώτης (που κατηγορήθηκε και ως Δοσίλογος, αλλά γλύτωσε την φυλάκιση χάρις στις υψηλές του γνωριμίες) πήγε στο Άγιον Όρος, βρήκε το κιβώτιο των Ναζί και από αυτό το ντοσιέ με τις Γερμανικές Έρευνες έμαθαν μεταπολεμικά οι Έλληνες πως είναι πάμπλουτοι χάρις στο υπέδαφός τους!.. Αυτές, ακριβώς, τις πληροφορίες ξέρει άριστα και η κυρία Μέρκελ, γι’ αυτό βοηθάει τόσο πολύ τον Αντώνη Σαμαρά: Διότι η Ελλάδα είναι μια πάμπλουτη χώρα, αλλά δεν το ξέρει!..

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΣΤΟΧΟΣ", ΠΕΜΠΤΗ 31 ΙΟΥΛΙΟΥ




http://www.stoxos.gr/2014/08/blog-post_258.html

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

ΚΑΛΟΥΔΗΣ



Τώρα που μαθαίνω και αυτά κοιμάμαι πιο ήσυχος!
Στο Θέμα της Κυριακής, της 27/7/2014 στην σελίδα 41, σε άρθρο της κας Τίνας Μανδηλαρά, αναφέρεται πως: Ο Έλληνας που έφερε την Siemens στην Ελλάδα, ήταν ο μεγάλος καρδιοκατακτητής και συνεργάτης των Γερμανών Ιωάννης Βουλπιώτης. Αυτός νυμφεύτηκε την κόρη του Γερμανού Καρλ Φρίντριχτ Ζίμενς και ήταν και συνομιλητής του Αδόλφου Χίτλερ. Η σχέση του με την πανίσχυρη γυναίκα του Καρόλου Κλόντιους και εξαδέλφη του Χίμλερ, τον οδήγησε στην αποκάλυψη μεγάλων μυστικών, για τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας!
Η κόρη του Βουλπιώτη, Ιζαμπέλα Παλάσκα, μαρτυρά στο βιβλίο της «Τα χρόνια της θύελλας», που εκδόθηκε πρόσφατα από τον Λιβάνη:
Πως ο Βουλπιώτης ήταν βασικός μάρτυρας στο μεγάλο σκάνδαλο Siemens του τότε-με πρωταγωνιστές, εκτός από τον ίδιο, σημαίνοντα πρόσωπα όπως τον Κωνσταντίνο Παπακωνσταντίνου, ο οποίος τον έσυρε στα δικαστήρια (της γνωστής οικογενείας από την οποία κατάγεται και ο Γεώργιος Παπακωνσταντίνου)!
Σε ένα ξενοδοχείο λοιπόν η Έντιθ Κλόντιους, του αποκάλυψε ούτε λίγο ούτε πολύ πως ο Χίτλερ (από τότε) ενδιαφερόταν για το πλούσιο σε πετρέλαιο, αέριο και τα υπόλοιπα ορυκτά της Ελλάδας. Η Γερμανία είχε κάνει από τότε εκτενείς έρευνες και όλες οι μελέτες και τα πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα τα έβαλε σε ένα μεταλλικό κιβώτιο που κανόνισε να το κρύψουν σε «Διεθνές» έδαφος, αλλά μέσα στην Ελλάδα! Ποιο;…. Μα το Άγιο Όρος!......
Έτσι έμαθα για πρώτη φορά (ήμουν ηλίθιος που δεν το είχα καταλάβει από χρόνια) πως το Άγιο Όρος, είναι έδαφος Διεθνές!.....
Και βέβαια τώρα κοιμάμαι πιο ήσυχος! Λέω να πάω να μείνω και εγώ στο Άγιο Όρος, μια που εδώ στο Ελλάδα… τα πράγματα έγιναν πολύ δύσκολα! Τουλάχιστο εκεί γνωρίζοντας για το κιβώτιο με τις μελέτες για τα πετρέλαια και όλα τα άλλα αγαθά, θα με περιβάλει ένα αίσθημα ασφαλείας μεγαλύτερο!
Τι θα μάθουμε ακόμα Θεέ μου γι’ αυτόν τον υπέροχο Τόπο σου, που Εμείς τα κατασκευάσματά σου τον μετατρέψαμε σε τόπο Διαφθοράς και Αδικίας!........

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014
abcd-stergios.blogspot.com/2014/08/2772014-41-siemens.html

Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

ΔΙΑΚΟΠΕΣ



ΔΙΑΚΟΠΕΣ - Τι να διαβάσουμε
Γράφει ο Στέλιος Μπασμπαγιάννης



Συνήθως προτείνω τα βιβλία αφού τα διαβάσω. Όμως εν όψει διακοπών θα κάνω μια σειρά προτάσεων περίπου 15, με σκοπό, στους επόμενους μήνες που θα ακολουθήσουν και οι βιβλιοπαρουσιάσεις να έχετε σχηματίσει ιδία άποψη. Η γκάμα των προτεινόμενων βιβλίων, δεν θα σας ξενίσει, αφού για το καλοκαίρι, δεν θα προτείνω κάτι πολύ βαρύ, το θεωρώ πολύ επιτηδευμένο αλλά ούτε κάτι πολύ ελαφρύ, γιατί για αυτή την δουλειά έχουμε την καθημερινή μετακίνηση με το μετρό και το λεωφορείο. Επίσης μην περιμένετε βιβλία αυτοβοήθειας και ελαφράς ψυχολογίας, φιλοσοφίας, γιατί απλά δεν είμαι φίλος του είδους. Τέλος στην εποχή της μόδας των Σκανδιναβικών αστυνομικών, θα προτείνουμε κάποια αλλά και κάποια βιβλία, που γενικά πιστεύω αξίζουν τον χρόνο και τον κόπο σας (αν το διάβασμα μετράει για κόπος).

Τζόναθαν Κοου- Εxpo 58 (Πόλις)
Μία άσκηση ύφους για τον καταξιωμένο Βρετανό συγγραφέα. Στην κορύφωση του ψυχρού πολέμου, μια ιστορία κατασκοπίας, ενδοσκόπησης και όλα με τη γνωστή σκωπτική ματιά και γραφή του μεγάλου αυτού μοντέρνου Βρετανού συγγραφέα.

Σώτη Τριανταφύλλου- Σπάνιες Γαίες (Πατάκης)
Η μεγαλύτερη πεζογράφος της γενιάς της μεταπολίτευσης, σκιαγραφεί χαρακτήρες για εποχές, που χάνονται στο βάθος της ιστορίας, μαζί με ονόματα όπως Σοβιετική Ένωση και πατερούλης. Απολαυστική , όσο και προβλέψιμη, χτίζει χαρακτήρες και κρατά τον αναγνώστη στην ευχάριστη προσμονή του τέλους όπως κάθε καλό μυθιστόρημα.

Σέρχιο Αλβάρες- 35 Νεκροί (Μεταίχμιο)
Κολομβία, Νότιος Αμερική, κινήματα, ναρκωτικά, μοιραίες γυναίκες και ο αέρας της Λατινικής Αμερικής ακόμα μια φορά, κουβαλά πνεύματα από άλλους κόσμους, σε μια μαγευτική ιστορία που εκτυλίσσεται από το 1965 ως τις μέρες μας. Για τους φίλους της Λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας.

Ιζαμπέλα Παλάσκα- Άγγελος η δαίμονας (Λιβάνης)
Βιογραφία που διαβάζεται σαν μυθιστόρημα, για μια από τις πιο αποσιωπημένες και λιγότερο γνωστές μορφές της Ελληνικής ιστορίας. Η κόρη του πρωταγωνιστή, περιγράφει έναν άνθρωπο που συνομίλησε με τον Χίτλερ και τον Μανιαδάκη, ενώ έσωζε Εβραίους στη διάρκεια της Κατοχής.Όταν η πραγματικότητα, ξεπερνά την φαντασία.


Σάββατο 26 Ιουλίου 2014
http://www.rockyourlife.gr/index.php/blogs/stelios-basbagiannis/item/5094-diakopes.html

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

ΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ



ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ

Πριν 40 χρόνια είχε ξεκινήσει η εφαρμογή άλλου σχεδίου για την υλοποίηση του διαδρόμου από τη Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη. Όχι μόνο για την ασφάλεια του Ισραήλ αλλά, κυρίως, για τον έλεγχο των πετρελαίων και του φυσικού αερίου σε όλη την ευρύτερη περιοχή.
Χάρτες πετρελαίων υπήρχαν από τα τέλη του 19ου αιώνα και με βάση τους χάρτες αυτούς πορεύονταν οι Μεγάλες Δυνάμεις.
Μέρος αυτής της πορείας ήταν και η χερσαία προσπάθεια που έγινε ΚΑΙ με την Μικρασιατική Εκστρατεία. Απέτυχε γιατί οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν είχαν κάνει ΔΙΑΝΟΜΗ μεταξύ τους και η μία υπέσκαπτε την άλλη.
Όπως αποκαλύπτεται στο αρχείο του ανθρώπου των Γερμανών στην Ελλάδα Γιάννη Βουλπιώτη, χάρτες με τον ορυκτό πλούτο της περιοχής κρύβονταν στο Άγιο Ορος και μέσω του επικεφαλής της βρετανικής κατασκοπείας στην Ελλάδα, Ντέιβιντ Μπάλφουρ, αφού αγοράστηκαν από τους… Ρώσους Μοναχούς Σωφρόνιο και Κύριλλο μεταφέρθηκαν(μαζί με τους Μοναχούς) στη Βρετανία το 1947.
Το αρχείο αυτό “επικαιροποιήθηκε» μόλις το 2014, από την κόρη του Ιζαμπέλλα Παλάσκα με την έκδοση του βιβλίου της από τον Οίκο Λιβάνη.
Σαν σήμερα λοιπόν το 1974, οι Αμερικανοί έκριναν ότι είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου να θέσουν υπό έλεγχο τον διάδρομο μέσω Κύπρου και να επιτύχουν εκεί που απέτυχε η βρετανική αυτοκρατορία.
Ο χώρος δεν είχε διανεμηθεί με τη συμφωνία της Γιάλτας και ο Μακάριος ήλπιζε ότι θα μπορούσε να είναι ηγέτης ενός ανεξάρτητου Κράτους με ελληνική μεν ψυχή, όχι όμως και απόλυτη ταύτιση με την Ελλάδα.
Αυτό δηλαδή που είναι σήμερα το μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που λέγεται Κύπρος…
Οι Αμερικανοί έδωσαν το Βόρειο Τμήμα της Κύπρου στους Τούρκους για να έχουν μέσω αυτών τον έλεγχο αν αποτύγχαναν να έχουν τον έλεγχο και στο Νότιο Τμήμα, προβλέποντας ίσως και την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σαν σήμερα ξεκίνησε η υλοποίηση του σχεδίου.
Αυτό είναι το Κυπριακό.
Στην Ελλάδα ο φάκελος της Κύπρου παρά τις μεγαλοστομίες πολιτικών ποτέ δεν άνοιξε. Γιατί συμφέρει στους Μεγάλους Συμμάχους μας να είναι μπερδεμένοι στα σαλόνια και ήρωες και πράκτορες και να κυβερνούν ήσυχοι τους τόπους γύρω από τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο.
Το Κυπριακό το ξέχασαν όλοι στην Ελλάδα γιατί αυτό επιβάλλουν οι φίλοι,και το αγέρι από το Μόσκοβο δεν φύσηξε ποτέ.



Ιστολόγιο http://wwwaimos.blogspot.gr/2014/07/blog-post_25.html
(Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014)

Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

boraeinai



Η αμφιλεγόμενη προσωπικότητα
του γερμανόφιλου Ιωάννη Βουλπιώτη
της Siemens



Δύο άρθρα που δημοσιεύτηκαν με διαφορά σχεδόν ενός έτους, το ένα στο ΒΗΜΑGAZINO και το άλλο στο ΕΘΝΟΣ, προσπαθούν να ρίξουν φως στην αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του γερμανόφιλου Ιωάννη Βουλπιώτη που υπήρξε προπολεμικός διευθυντής της Siemens. Αφορμή των άρθρων τα δύο βιβλία που έγραψε η Ιζαμπέλλα Παλάσκα, κόρη του Ιωάννη Βουλπιώτη και διαμέσου των οποίων προσπαθεί να παρουσιάσει, αντικειμενικά κατά το δυνατό και μέσα από ντοκουμέντα και αναμνήσεις, την πολυτάραχη ζωή του.
Όπως λέει η ίδια «Μέσα από τα δύο αυτά βιβλία κατάλαβα και γνώρισα καλύτερα και τους δυο μου γονείς, γιατί αναγκάστηκα να μάθω, να ερευνήσω για εκείνα τα δύσκολα χρόνια και να παρακολουθήσω τη ζωή τους σαν ένα τρίτο πρόσωπο μέσα από την ιστορία του τόπου μου. Η ζωή τους ήταν συναρπαστική. Η μητέρα μου συμμετείχε στις δυσκολίες που προέκυπταν λόγω της ανάμειξης του πατέρα μου σε πολιτικές και όχι μόνο καταστάσεις. Τον στήριξε, τον βοήθησε και έζησε τις συνέπειες που επέφεραν οι κατηγορίες και η φυλάκισή του και, παρόλο που ήταν πολύ νέα, στάθηκε δίπλα του με αφοσίωση μέχρι το τέλος».
Ας δούμε λοιπόν τα δύο άρθρα για τον άνθρωπο που αντάλλαξε χειραψία με τον Αδόλφο Χίτλερ, αλλά «ήταν απλώς δουλειά». Τον άνθρωπο που εκπροσώπησε τη Siemens στην Ελλάδα πριν από το 1940 που κυκλοφορούσε με μαύρο, πλατύγυρο καπέλο και χρυσή ταμπακιέρα στην κατοχική Ελλάδα και που εμπνεύστηκε την ιδέα των Ταγμάτων Ασφαλείας. Συνεργάστηκε με τον κατακτητή, αλλά όπως λέγεται, σύμφωνα και με μαρτυρίες, έσωσε κόσμο από το εκτελεστικό απόσπασμα. 

Η ΙΖΑΜΠΕΛΛΑ ΠΑΛΑΣΚΑ 
ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ

Ιζαμπέλα Παλάσκα: «Αν ζούσε, θα ήθελε να γράψει ο ίδιος τα Χρόνια της Θύελλας»

«Με αυτό το βιβλίο συνάντησα, ξανάζησα, ξαναζωντάνεψα τον πατέρα μου. Ξανασυναντηθήκαμε κάπως αργά, το 1975, περπατούσαμε, μου μιλούσε, πώς να σας το πω, ήταν κάπως απόμακρος μπαμπάς. Μ' αυτό το βιβλίο κατάλαβα τον πατέρα μου».

Ιζαμπέλα Παλάσκα: «Αν ζούσε, θα ήθελε να γράψει ο ίδιος τα Χρόνια της Θύελλας»

Με την Ιζαμπέλλα Παλάσκα συναντηθήκαμε την Τετάρτη το βράδυ στο all day cafe-re­staurant piano bar «Πόρτες». Πριν από την παρουσίαση του δεύτερου βιβλίου της «Τα χρόνια της θύελλας», ιστορική μυθιστοριογραφία που αφορά τον πατέρα της, αλλά ταυτοχρόνως και «δημόσια ιστορία» όπως ειπώθηκε, ένα αφήγημα με λογοτεχνικές αρετές και μεγάλη ιστορική έρευνα, που μπαινοβγαίνει από την ιδιωτική στη δημόσια ιστορία με τρόπο εξαιρετικό.

«Αυτό το δεύτερο βιβλίο το έγραψα γιατί θεώρησα ότι, αν ζούσε, θα ήθελε να το είχε γράψει ο ίδιος προκειμένου να εξηγήσει τι πίστευε και τι ακριβώς έγινε στα χρόνια αυτά της θύελλας που τον αφορούσαν, δηλαδή από το 1944 μέχρι το 1955. Βέβαια, δίνω όσα συνέβησαν σε τρίτο πρόσωπο και προσπαθώ να τα δώσω αντικειμενικά, πάντως σε καμιά περίπτωση δεν τα εξωραΐζω εκ των υστέρων. Δεν είχα καμιά τέτοια πρόθεση άλλωστε, παρά μόνο να λεχθεί η αλήθεια που τον αφορούσε. Και μόνο». Σημειώνει με καθαρότητα τις προθέσεις στον πρόλογό της. Ως ψυχολόγος εξάλλου σημαντική, κατορθώνει και να τολμήσει και να τα αγγίξει. «Μια σημαντική ταραγμένη περίοδο» όπως χαρακτηριστικά ο εκδότης της Ηλίας Λιβάνης θα πει.

Ο θυμός

«Κρατούσα έναν θυμό μέσα μου, γιατί εκείνος μου μιλούσε για εκείνα τα γεγονότα, εκείνα τα χρόνια κι εγώ ήθελα να μιλάω για τον πατέρα μου. Τα βιβλία ξεκίνησαν με μια σειρά από συμπτώσεις. Είχα αρχίσει να γράφω ένα μυθιστόρημα όταν βρήκα το αρχείο του και τα ευχαριστήρια γράμματα, από ανθρώπους που είχε κάποτε σώσει. Και είπα, α, είχε κι αυτή την πλευρά. Για μένα ήταν ένας απόμακρος άνθρωπος. Και γράφοντας άρχισα πια και να τον δικαιολογώ και να τον καταλαβαίνω», η συγγραφέας θα συνεχίσει συγκινημένη και δημόσια πια.

«Μέχρι τότε άκουγα διάφορα. Εξάλλου είναι αντιπαθητικό και μόνο το να είσαι διευθυντής της Ζίμενς. Εγιναν διάφορα, κατηγορήθηκε και δικάστηκε, αθωώθηκε. Και μόνο το ότι δεν έφυγε από την Ελλάδα ενώ ήξερε ότι θα τον συλλάβουν, υπήρξε πάντοτε πολύ σημαντικό για μένα. Ακουγα συνέχεια ότι είναι μέγας συνεργάτης των Γερμανών και δωσίλογος. Αυτά τα βιβλία υπήρξαν πάνω απ' όλα δική μου ανάγκη. Προσπάθησα να αφήσω απέξω το συναισθηματικό κομμάτι αλλά δεν παύω να είμαι κόρη του. Η Ιστορία γράφεται, εξάλλου, και από τις δύο πλευρές και όλα αυτά υπήρξαν γραμμένα. Αισθάνομαι μεγάλη ικανοποίηση. Γράφοντάς τα ήταν σαν να ξανάζησα με τον πατέρα μου. Δεν επιδιώκω να είναι ούτε συμπαθής ούτε αντιπαθής. Θέλω να τον δουν και να τα δουν όλα αυτά σαν ένα κομμάτι της ιστορίας αυτού του τόπου», κατέληξε η κ. Παλάσκα. Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης ο Μιχάλης Κατσίγερας θα υπογραμμίσει τις αντιφάσεις στη ζωή του ίδιου ανθρώπου που συμβαδίζουν με την ιστορία του τόπου. Ο Στέφανος Κασιμάτης ότι το δεύτερο βιβλίο υπήρξε η απάντηση και το φυσικό συμπλήρωμα του πρώτου, «ο Γιάννης Βουλπιώτης ούτε άγγελος ούτε δαίμονας. Ο Γιάννης Βουλπιώτης και άγγελος και δαίμονας. Ενας ιδιαίτερα ενδιαφέρων άνθρωπος», θα πει.

Ας μην ξεχνάμε ότι η συγγραφέας είναι κόρη του Γιάννη Βουλπιώτη και της Ελεν Ευγενίδη. Για την ιστορία αναφέρουμε ότι γεννήθηκε στην Αθήνα, αποφοίτησε από το Pierce College στην Αθήνα και στη συνέχεια πραγματοποίησε πολλά ταξίδια σε διάφορα μέρη του κόσμου. Παρακολούθησε σεμινάρια ψυχολογίας στις ΗΠΑ και έχει ασχοληθεί με παρόμοιες μελέτες, ενώ ανέπτυξε δράσεις κατά του αλκοολισμού και των ναρκωτικών. Και το 2012 από τις εκδόσεις «Α.Α. Λιβάνη» κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο της, ιστορική μυθιστοριογραφία με τον τίτλο «Αγγελος ή Δαίμονας, Ο αμφιλεγόμενος Πατέρας μου», με αντικείμενο την πολυτάραχη ζωή του, ο οποίος διαδραμάτισε σημαντικό παρασκηνιακό ιστορικό ρόλο κατά τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής: «Ναι, υπήρχε ένας Ελληνας που είχε την άνεση να είναι συνομιλητής του Χίτλερ, να ανοίγει φιλοσοφικές συζητήσεις με τον ναύαρχο φον Κανάρη, να είναι ο αγαπητός της οικογένειας Ζίμενς, φίλος με διάφορους Γερμανούς αριστοκράτες και διπλωμάτες, καθώς και με αξιωματούχους του ναζιστικού καθεστώτος», θα αποδεχθεί.

Με τα δυο βιβλια γνώρισα και κατάλαβα καλύτερα τους γονείς μου

Στον δεύτερο τόμο αυτής της ιστορικής μυθιστοριογραφίας με τον τίτλο «Τα χρόνια της θύελλας» αναφέρεται στη χρονική περίοδο 1944-1955, συμπεριλαμβάνοντας Δεκεμβριανά, κυβερνήσεις μετακατοχικές, πολιτικά και επιχειρηματικά συμβάντα, τις προσωπικές περιπέτειες του Γιάννη Βουλπιώτη όσον αφορά τις δίκες, τη ζωή της χώρας αλλά και τη δική του μετά τον πόλεμο και την Κατοχή: «Αλλωστε, ήξερε καλά πως οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες: στους ευγνώμονες και στους αγνώμονες. Στους καλούς και στους κακούς, στους έντιμους και στους ανέντιμους.

Μια συναρπαστική ζωή

Οταν μάθαινε πως και κάποιος άλλος που αρχικά είχε δηλώσει πρόθυμος να καταθέσει στη δίκη τώρα τα γύριζε, γινόταν έξαλλος μέσα του, αλλά εξωτερικά έδειχνε να μην ενοχλείται» (σελ. 125). «Μέσα από τα δύο αυτά βιβλία κατάλαβα και γνώρισα καλύτερα και τους δυο μου γονείς, γιατί αναγκάστηκα να μάθω, να ερευνήσω για εκείνα τα δύσκολα χρόνια και να παρακολουθήσω τη ζωή τους σαν ένα τρίτο πρόσωπο μέσα από την ιστορία του τόπου μου. Η ζωή τους ήταν συναρπαστική. Η μητέρα μου συμμετείχε στις δυσκολίες που προέκυπταν λόγω της ανάμειξης του πατέρα μου σε πολιτικές και όχι μόνο καταστάσεις.

Ανοίγοντας τα αρχεία

Τον στήριξε, τον βοήθησε και έζησε τις συνέπειες που επέφεραν οι κατηγορίες και η φυλάκισή του και, παρόλο που ήταν πολύ νέα, στάθηκε δίπλα του με αφοσίωση μέχρι το τέλος». Η συγγραφέας με τόλμη και παρρησία θα αποδεχθεί. Ανοίγοντας με μυθιστορηματικό τρόπο τα πατρικά αρχεία, επιχειρηματικά και ιστορικά δεδομένα, τις πολιτικές αντιφάσεις και συγκυρίες της εποχής. Υπογραμμίζοντας το δικό του μότο «ξέρω πολλά ξέροντας τους ανθρώπους». Και αναζητώντας πάντοτε πίσω από «τις σατανικές συμπτώσεις» «εκείνο που υπήρχε κρυμμένο από πίσω», «μια εξήγηση λογική», δηλαδή.

ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22802&subid=2&pubid=64019158 

Ιωάννης Βουλπιώτης: Ο Ελληνας που συμπάθησε ο Χίτλερ

της Λένας Παπαδημητρίου

Αντάλλαξε χειραψία με τον Αδόλφο Χίτλερ, αλλά «ήταν απλώς δουλειά». Εκπροσώπησε τη Siemens στην Ελλάδα πριν από το 1940. Κυκλοφορούσε με μαύρο, πλατύγυρο καπέλο και χρυσή ταμπακιέρα στην κατοχική Ελλάδα. Εμπνεύστηκε την ιδέα των Ταγμάτων Ασφαλείας. Συνεργάστηκε με τον κατακτητή, αλλά, σύμφωνα με μαρτυρίες, έσωσε κόσμο από το εκτελεστικό απόσπασμα. Το ΒΗmagazino ερευνά την περιπετειώδη ζωή του Ιωάννη Βουλπιώτη.
Ιωάννης Βουλπιώτης: Ο Ελληνας που συμπάθησε ο Χίτλερ



«Εφθάσαμεν να συζητάμε με τον Βουλπιώτη. Δεν έχομεν τώρα παρά να καλέσωμεν και τα Ες Ες». Είναι 24 Νοεμβρίου 1954 και ενώ η ελληνική Βουλή περιδινείται στην κόντρα Παπάγου - Μαρκεζίνη, με αφορμή την ανάθεση του εκσυγχρονισμού του ΟΤΕ και των τηλεπικοινωνιών στη γερμανική Siemens, ο πρώην υπουργός Αλέξανδρος Καραθόδωρος δίνει το στίγμα ενός εκ των αφανών πρωταγωνιστών της υπόθεσης. Ο γερμανοτραφής Ιωάννης Βουλπιώτης είναι γνωστός από τα παλιά. Τα κατοχικά «αμαρτήματά» του μπορεί να παραγράφηκαν, αλλά δεν ξεχάστηκαν.

Ο άγνωστος στους περισσότερους Ιωάννης Βουλπιώτης ήταν μια «φαιά εξοχότης» που περιδιάβασε με μαύρο, πλατύγυρο καπέλο και χρυσή ταμπακιέρα την κατοχική Ελλάδα. Και ενώ αθωώθηκε παμψηφεί από τα μετακατοχικά δικαστήρια των δωσίλογων, μέχρι τον θάνατό του (ημέρα του επικού σεισμού του ’99) δεν αποτίναξε τη ρετσινιά του «συνοδοιπόρου των κατακτητών». Πρόσφατα, η κόρη του (από τον δεύτερο γάμο του με την Ελεν Ευγενίδη), Ιζαμπέλλα Παλάσκα, αποτόλμησε να αναμοχλεύσει τη ζοφερή ιστορία του με ένα ιστορικό μυθιστόρημα, υπό τον τίτλο «Aγγελος ή δαίμονας – Ο αμφιλεγόμενος πατέρας μου...» (εκδ. Λιβάνη). Στόχος της, όπως τονίζει στο BHmagazino, ήταν η αποδαιμονοποίηση του πατρός της. Η ίδια δεν τον γνώρισε παρά μόνο ως ενήλικη: «Στην παιδική μου ηλικία, ήταν απών, άλλωστε πήρε διαζύγιο από τη μητέρα μου όταν ήμουν δυόμισι ετών. Επομένως, η σχέση μου μαζί του ήταν σχέση έλλειψης. Δεν τον γνώρισα πραγματικά παρά πολύ αργότερα, όταν άρχισε να μου αφηγείται ιστορίες από τη ζωή του στους μακρινούς περιπάτους που κάναμε στον Εθνικό Κήπο. Κάτω από τα ψυχρά, γαλάζια μάτια του κρυβόταν ένας ευαίσθητος άνθρωπος. Και νομίζω ότι πέθανε με τον καημό ότι δεν του αναγνωρίστηκαν αυτά που είχε προσφέρει». Η κυρία Παλάσκα επιζητεί να αφηγηθεί με ψυχραιμία τα γεγονότα, παρά το κουκούλι που αναπόφευκτα εξυφαίνει η στενή τους συγγένεια: «Για ένα πράγμα είμαι πεπεισμένη. Οτι ο πατέρας μου είχε μια ακεραιότητα. Οτι δεν πρόδωσε».

O σώγαμπρος της Siemens

O Ιωάννης Βουλπιώτης γεννήθηκε το 1902. Πατέρας του ο Κωνσταντίνος Βουλπιώτης, πρότυπο αξιωματικού, με σπουδές στη Στρατιωτική Ακαδημία του Πότσνταμ, και μητέρα του η αυταρχική Θαλία Αγγελοπούλου-Αθανάτου (γόνος της παλιάς αθηναϊκής οικογένειας των νομικών που εξέδιδαν το περιοδικό «Θέμις»), η οποία επιθυμεί διακαώς να του προσφέρει την παιδεία που θα αναδείξει το εξαιρετικά φιλόδοξο πνεύμα του. Ο γυμνασιάρχης και μέντοράς του Δημήτρης Γληνός (κατά τη διάρκεια της Κατοχής θα λάβει χώρα η ανορθόδοξη επαναπροσέγγισή τους) τον θεωρεί ιδιοφυή και τον ωθεί να σπουδάσει φιλοσοφία στη Γερμανία. Ο Βουλπιώτης θα μπει στο αμφιθέατρο να παρακολουθήσει μαθήματα ψυχολογίας από τον Καρλ Γιουνγκ, αλλά στρέφεται τελικώς στη, σχεδόν άγνωστη τότε, ηλεκτρονική μηχανολογία. Δεν θα αργήσει να προσληφθεί, νεότατος, στην αυτοκρατορία της Siemens.

Με τις αδιαμφισβήτητες ικανότητές του, ο «χερ ντόκτορ Βουλπιώτης» ανέβηκε πολύ γρήγορα όλη την κλίμακα της ιεραρχίας και, προτού συμπληρώσει τα 25 χρόνια του, ανέλαβε το ερευνητικό τμήμα της εταιρείας. Πολύ σύντομα, ο Καρλ Φρίντριχ Ζίμενς του παραδίδει την κόρη του, Χέρτα, στο μικρό παρεκκλήσι δίπλα από το μέγαρο της δυναστείας. Είναι ίσως η πρώτη φορά που ένας Ελληνας γίνεται «ισότιμο μέλος σε μια οικογένεια γερμανών βιομηχάνων». Λίγο μετά τη γέννηση της θυγατρός τους Αννίτας, ο πανίσχυρος πλέον Βουλπιώτης αναλαμβάνει πληρεξούσιος του ομίλου Siemens και εκτός Ευρώπης.

Ο γάμος με τη Χέρτα δεν θα κρατήσει πολύ, πρωτίστως εξαιτίας της εύθραυστης ψυχικής υγείας της, αλλά οι αδιαμφισβήτητες ικανότητές του θα διατηρήσουν ανέπαφη την «εκλεκτική συγγένεια» με τον όμιλο Siemens. Θα ακολουθήσει ο γάμος του με την καλλονή Ελεν Ευγενίδη (της γνωστής οικογενείας της Θεσσαλονίκης), με την οποία θα αποκτήσει δύο ακόμη κόρες, την Αλέξια και την (προαναφερθείσα) Ιζαμπέλλα. Ο Βουλπιώτης με το παγωμένο βλέμμα ασκεί σαγήνη στο γυναικείο φύλο. Στις δεξιώσεις, όπου καταφθάνει με τη βαθυκόκκινη Πακάρ του, κάποιοι τον θυμούνται να αγορεύει με πομπώδες ύφος μπροστά σε ένα πολυπληθές «τρυφερό» μπουκέτο. Η τρίτη σύζυγός του είναι η γνωστή στην παλιά αθηναϊκή κοινωνία Ζανέτ Καραϊωσηφόγλου.

O Βουλπιώτης, με τη διπλή υπηκοότητα και την τεράστια πλέον περιουσία, θα επιστρέψει στην Αθήνα, εκπροσωπώντας πάντα το γνωστό γερμανικό συγκρότημα έναντι του ελληνικού Δημοσίου. Τη δεκαετία του ’30 χειρίζεται, μεταξύ άλλων, τις προμήθειες των τηλεφωνικών κέντρων και των ραδιοφωνικών εγκαταστάσεων και βάζει τα θεμέλια της Ανώνυμης Ελληνικής Τηλεφωνικής Εταιρείας ( ΑΕΤΕ), προδρόμου του ΟΤΕ και της Ανώνυμης Ελληνικής Ραδιοφωνικής Εταιρείας (ΑΕΡΕ), προδρόμου του ΕΙΡ. Λίγοι γνωρίζουν ότι είναι ο νονός της περίφημης «θείας Λένας» (Αντιγόνη Μεταξά-Κροντηρά), κατά το «θεία Μπέρτα» του γερμανικού ραδιοφώνου. Εχει διασυνδέσεις παντού, ξέρει να κινεί υπογείως τα νήματα και συνδιαλέγεται αβίαστα με τους πάντες (ακόμη και με τον πάντα επιφυλακτικό μαζί του Ιωάννη Μεταξά). «Δι’ αυτόν, τα πλέον απροσπέλαστα και πολυάσχολα γραφεία ήσαν περισσότερο προσιτά από τα καφενεία της Ομονοίας» γράφει μεταγενέστερα η εφημερίδα «Ελευθερία». Ενα στυγνό επιχειρηματικό δαιμόνιο τον καθοδηγεί στις συνδιαλλαγές του με τις ελληνικές κυβερνήσεις, τις οποίες είναι πάντα έτοιμος να δελεάσει με ένα δωράκι, «συμβολικού χαρακτήρα», όπως, για παράδειγμα, ένα ασυνήθιστο μοντέλο τηλεφωνικής συσκευής.

Ηδη προπολεμικά ο γενικός πληρεξούσιος της Siemens και της θυγατρικής Τelefunken αναδεικνύεται σε επίλεκτο μέλος της «γερμανόφιλης ελίτ» που ελέγχει την οικονομική ζωή της Ελλάδος. Οπως αναφέρει ο Σόλων Νεοκ. Γρηγοριάδης στον δεύτερο τόμο της Ιστορίας της Ελλάδος (εκδ. Polaris): «Πριν από τον πόλεμο η Ελλάδα, όπως και όλες οι βαλκανικές χώρες, είχε τυλιχτεί στα εμπορικά δίχτυα του Γ΄ Ράιχ. Σαν κολοσσιαίος πολύποδας, η γιγάντια γερμανική αγορά απορροφούσε την παραγωγή μας και το γερμανικό ‘κλήρινγκ’ αποτελούσε τη βασική αρτηρία του εξωτερικού μας εμπορίου... Το αποτέλεσμα, βέβαια, ήταν τα συμφέροντα ευρέων καπιταλιστικών στρωμάτων και να συνδεθούν στενά με τα γερμανικά... Και όταν ήρθε η Κατοχή, υπήρχε έτοιμη η υποδομή για ευρεία συνεργασία των δύο οικονομιών». Η Ιζαμπέλλα Παλάσκα περιγράφει το ισχυρό σοκ που υπέστη όταν πληροφορήθηκε ότι ο πατέρας της είχε ανταλλάξει προπολεμικά θερμή χειραψία με τον Αδόλφο Χίτλερ. «Δεν μπορείς να καταλάβεις» της είπε εκείνος. «Για μένα ήταν δουλειά».

Η συνάντηση έλαβε χώρα λίγους μήνες αφότου χαριτόβρυτες ελληνίδες παρθένες άναψαν στον ιερό περίβολο της Αλτεως στην Ολυμπία τη φλόγα των χιτλερικών Ολυμπιακών Αγώνων του ’36. Οπως σημειώνει ο ιστορικός Δημοσθένης Κούκουνας, ο οποίος έχει ερευνήσει σε βάθος την υπόθεση Βουλπιώτη (και βοήθησε την κόρη του στην ιστορική έρευνα του βιβλίου της): «Γνώρισε τον Χίτλερ σε μια πολιτιστική ελληνική αποστολή με επικεφαλής τον καθηγητή Ν. Λούβαρη, στο πλαίσιο της οποίας το Λύκειο των Ελληνίδων πήρε μέρος σε ένα φεστιβάλ εθνικών χορών στο Αμβούργο. Ο Βουλπιώτης και η Siemens είναι ένα είδος χορηγού (έχει “σπονσοράρει” και άλλες τέτοιες “φιλελληνικές” δράσεις στη Γερμανία). Ο Χίτλερ εντυπωσιάζεται από τον πολυπράγμονα Βουλπιώτη και τις πρωτοποριακές τεχνολογικές γνώσεις του. Του ζητάει, μάλιστα, να του καταθέσει μια έκθεση για την αξιοποίηση της τηλεόρασης ως μέσο επιρροής σε άλλες χώρες».

Λίγα χρόνια αργότερα, ο Βουλπιώτης έχει πλήρη επίγνωση ότι τις σειρήνες που διασαλπίζουν στην Αθήνα την έναρξη του πολέμου τις είχε πουλήσει ο ίδιος. 


Γλυκές νύχτες στο γερμανοφιλικό λόμπι 

Καθ’ όλη τη διάρκεια της Κατοχής, ο Ιωάννης Βουλπιώτης εμφανίζεται ως ο πλέον προνομιακός συνομιλητής των Γερμανών ενώ, έπειτα από προσωπική διαταγή του ίδιου του Φύρερ, απολαμβάνει ένα ιδιότυπο καθεστώς ασυλίας. Εξυπακούεται ότι έχει «μεσολαβήσει» ο πρώην πεθερός του, Φον Ζίμενς, ο οποίος είναι αποφασισμένος να προστατεύσει την εγγονή του, Αννίτα, που ζει στην κατεχόμενη Ελλάδα με τον πατέρα της και τη δεύτερη σύζυγό του Ελεν (ένα καλά φυλαγμένο μυστικό ως το τέλος του πολέμου, για να μην πέσει η μικρή θύμα απαγωγής των συμμαχικών μυστικών υπηρεσιών ή του ΕΑΜ). «Παρ’ όλα αυτά, όλη εκείνη την περίοδο δεν έχει καμία οικονομική συνεργασία» υπογραμμίζει ο κ. Κούκουνας. «Μάλιστα, παρ’ ότι του ζητήθηκε επανειλημμένως να αναλάβει πρόεδρος σε διοικητικά συμβούλια τραπεζών και υπουργικά αξιώματα, αρνήθηκε. Στην πραγματικότητα, μόνη δραστηριότητά του αυτή την περίοδο είναι η θέση του γενικού διευθυντή της κρατικής ραδιοφωνίας. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι ήταν από εκείνους που έκαναν ακραίο, προπαγανδιστικό ραδιόφωνο...».

Στο βιβλίο της, η Ιζαμπέλλα Παλάσκα περιγράφει με φλέγμα τις τεχνικές επιβίωσης του οπορτουνιστή Βουλπιώτη, προσωπικό δόγμα του οποίου παραμένουν ισοβίως «το χρήμα και η επιρροή»: «Κάθε φορά που βρισκόταν στην ανάγκη να πάρει θέση, χρησιμοποιούσε την εύκολη λύση: αν οι συνομιλητές του ήταν Γερμανοί, έκανε φιλογερμανική τοποθέτηση, αν ήταν Ελληνες, το αντίστροφο. Μπορεί στο βάθος να είχε πιο κατασταλαγμένες απόψεις, πάντως εξωτερικευόταν κατά την περίσταση, πράγμα που ήταν και το πλέον συμφέρον για τον ίδιο». «Το ζήτημα της γερμανοφιλίας πρέπει να το εξετάσει κανείς στη διαχρονικότητά του» τονίζει στο ΒHmagazino o κ. Στράτος Δορδανάς, λέκτορας Ιστορίας στο Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. «Δηλαδή, στην Κατοχή έχουμε ουσιαστικά μια εκτίναξη αυτού του φαινομένου που υπάρχει ήδη από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι, εν όψει του γερμανικού θαύματος του ’50 και του ’60, στέλνουν βιογραφικά στους Γερμανούς, υπενθυμίζοντας τη γερμανοφιλία τους και στον Α΄ και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο!».

Ο Βουλπιώτης δεν θα κρύψει ποτέ τη γερμανοφιλία του, μόνο τα κίνητρά της, που, όπως και για πολλούς άλλους, παραμένουν μέχρι σήμερα μάλλον ομιχλώδη. «Τελικά, είναι κάποιος γερμανόφιλος επειδή πιστεύει ιδεολογικά στο εθνικοσοσιαλιστικό θαύμα, επειδή συνδέει τα συμφέροντά του με τους Γερμανούς, ή γιατί μπορεί με αυτόν τον τρόπο να ξεκλειδώσει τις πόρτες των γερμανικών γραφείων, κάνοντας ενδεχομένως “παθητική αντίσταση”;» διερωτάται ο κ. Δορδανάς.

Οι άλλοι γερμανοί φίλοι μας 

Δεν είναι μόνο τα ανώτατα κλιμάκια του ναζιστικού καθεστώτος. Η μοίρα του Βουλπιώτη θα διασταυρωθεί και με αυτή πολλών δευτεραγωνιστών του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού. Ανάμεσά τους ο προσωπικός γλύπτης του Φύρερ, Αρνο Μπρέκερ, και η πρώτη σύζυγός του, Δήμητρα (Μιμίνα) Μεσσάλα (από γνωστή ελληνική οικογένεια της Κωνσταντινούπολης), που βρίσκονται από νωρίς στο στενό φιλικό περιβάλλον του. Ο Μπρέκερ, αποκαλούμενος και «Μιχαήλ Αγγελος του Χίτλερ» – καθ’ ότι, παρέα με τον αρχιτέκτονα Αλμπερτ Σπέερ, είναι εκείνος που αποτύπωσε στην απολυτότητά του το πάντρεμα του εθνικοσοσιαλιστικού ιδεώδους με την κλασική αρχαιότητα – γνωρίζει τον έλληνα επιχειρηματία στο παρισινό ατελιέ του.

Η όχι ακριβώς εκπάγλου, αλλά ιδιάζουσας καλλονής σύζυγος του, Δήμητρα (που είχε διατελέσει μοντέλο του Πικάσο και του Μαγιόλ), κερδίζει την εύνοια του Φύρερ, όταν σε διάφορες χαρούμενες ναζιστικές συνάξεις στο Μπερχετσγκάντεν τού διαβάζει επισταμένως την παλάμη του. Το ζεύγος Μπρέκερ θα χρησιμοποιήσει συχνά την επιρροή του για να φυγαδεύσει από την κατεχόμενη Γαλλία διωκόμενους από το ναζιστικό καθεστώς (η Δήμητρα ήταν εκείνη που το 1943 οδήγησε το αυτοκίνητο στα κεντρικά της Γκεστάπο στην Αλμπεχτ Στράσε για να στηθεί το σχέδιο διάσωσης του Πικάσο, ενώ κατά παρόμοιο τρόπο γλίτωσαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης η γυναίκα και η κόρη του Ανρί Ματίς). Στο βιβλίο της, η κυρία Παλάσκα περιγράφει πώς, στο πλαίσιο ενός παρασκηνιακού διαβήματος για την αποτροπή της ιταλικής επίθεσης στην Ελλάδα, ο Βουλπιώτης δασκαλεύει τη Μιμίνα Μπρέκερ να «πλευρίσει» τον Χίτλερ.

Μετά το τέλος του πολέμου, οι Σύμμαχοι κατάσχεσαν και λεηλάτησαν ανηλεώς τα έργα στα τρία ατελιέ του «καλλιτέχνη της ομορφιάς, της συγχορδίας του σώματος, του πνεύματος και της ψυχής» (όπως περιέγραφε εαυτόν), ενώ ο ίδιος ο Μπρέκερ πάλευε ισοβίως με το στίγμα του ναζιστή (σημειωτέον ότι ο Στάλιν τού έκανε μια σοβαρή πρόταση να αποκτήσει ένα μεγάλο κρατικό ατελιέ στη Σοβιετική Ενωση, αλλά εκείνος αρνήθηκε). Η σύντροφός του, Δήμητρα, σκοτώθηκε το 1956 σε αυτοκινητικό δυστύχημα.

Στις γνωριμίες του γενικού πληρεξούσιου της Siemens στην Ελλάδα συγκαταλέγονται ακόμη ο «φιλέλληνας» πρεσβευτής (ως το φθινόπωρο του 1943) του Γ΄ Ράιχ στην Αθήνα, Γκύντερ Αλτενμπουργκ, αλλά και ο δαιμόνιος ναύαρχος Χανς Βίλχελμ Κανάρις, επικεφαλής της Διεύθυνσης Κατασκοπείας και Αντικατασκοπείας του Γ΄ Ράιχ (προς το τέλος του πολέμου έπεσε σε δυσμένεια και απαγχονίστηκε από τους εναπομείναντες Ναζί με την κατηγορία της προδοσίας), «γεγονός που αυτόματα τον καθιστούσε ύποπτο (σ.σ.: τον Βουλπιώτη) για κατασκοπευτική δράση στην Ελλάδα» (από το βιβλίο του Δ. Κούκουνα «Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή», εκδ. Ερωδιός). Επίσης, στο κατοχικό ραδιόφωνο συνεργάζεται, μεταξύ άλλων, με τη χιτλερική ως το κόκαλο δημοσιογράφο Σίτσα Καραϊσκάκη (είχε διατελέσει και προσωπική βοηθός του Γιόζεφ Γκέμπελς), επικεφαλής της γερμανικής προπαγάνδας. Αναφέρουμε ενδεικτικά μερικά από τα θέματα των ομιλιών που μεταδόθηκαν επί των ημερών της: «Η Δήλος ως συνδετικός κρίκος από Βορρά εις Νότον», «Πώς μιλούν οι ξένες φοιτήτριες για τη Γερμανία» και «Ο μπολσεβικικός χαμαιλέων». Η Καραϊσκάκη μεταπολεμικά καταδικάστηκε εις θάνατον για προπαγάνδα υπέρ των κατακτητών, διέφυγε, όμως, στη Γερμανία και τελικώς αμνηστεύθηκε.

Ο ιθύνων νους των Ταγμάτων Ασφαλείας 

Ο Βουλπιώτης θα παραδεχτεί ότι ήταν εκείνος που εισηγήθηκε την ιδέα για τα κατοχικά Τάγματα Ασφαλείας (με την υποστήριξη των Ιωάννη Ράλλη, Θεόδωρου Πάγκαλου και Στυλιανού Γονατά). Πρόκειται για τους ένοπλους σχηματισμούς (οι διαβόητοι «γερμανοτσολιάδες» με τη χακί φουστανέλα και τα γερμανικά άρβυλα) που συγκροτούνται το 1943-44 με τις ευλογίες των Γερμανών για την αντιμετώπιση του «ξενοκίνητου», κομμουνιστικού κινδύνου που αντιπροσωπεύει ο ΕΛΑΣ. «Αγαπητέ μου, η ιδέα για τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας στηριζόταν αποκλειστικά και μόνο στην προσπάθεια του αστικού καθεστώτος, δηλαδή στη μη κομμουνιστικοποίηση της Ελλάδας, όταν κάποια στιγμή θα απελευθερωνόταν από τους κατακτητές» είχε δηλώσει ο Βουλπιώτης στον Δημοσθένη Κούκουνα, σε μία από τις πρώτες κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους, πριν από 40 χρόνια. «Πράγματι, έγιναν παρεκτροπές και ακόμη, θα έλεγα, εγκληματικές πράξεις. Τέτοια, όμως, έγιναν και από την άλλη πλευρά, μάλιστα κατά κόρον, με τις δολοφονίες αθώων πολιτών. Ποιος μπορεί να έχει αντίρρηση ότι με τα Τάγματα Ασφαλείας δεν διασώσαμε το αστικό καθεστώς και δεν αφήσαμε την Ελλάδα να γίνει στάχτη;».

Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτό ακριβώς το επιχείρημα – την προστασία του αστικού καθεστώτος απέναντι στον αντεθνικό ΕΛΑΣ, για να μη γίνει η Ελλάδα Σοβιετική Ενωση – επικαλούνταν στις συνομιλίες του με τους Γερμανούς ο κατοχικός πρωθυπουργός Ιωάννης Ράλλης. «Τα Τάγματα Ασφαλείας δεν είναι μια ελληνική ιδιαιτερότητα» υπογραμμίζει ο κ. Δορδανάς. «Η συνεργασία με τους κατακτημένους ή με τμήματα των κατακτημένων ήταν ένα ευρωπαϊκό φαινόμενο, το οποίο, μετά τον πόλεμο, όλες οι ευρωπαϊκές κοινωνίες φρόντισαν να κρύψουν επιμελώς κάτω από το χαλάκι της Ιστορίας τους. Παραγνωρίζουμε συχνά τον ρόλο των Γερμανών σε αυτό το ζήτημα. Οταν η αντίσταση αρχίζει να προσλαμβάνει διαστάσεις μη ελεγχόμενες από τους κατακτητές, οι Γερμανοί ρίχνουν νερό στον μύλο των εθνικών διαιρέσεων και ρηγματώσεων, στρέφοντας εθνικόφρονες εναντίον κομμουνιστών, επισείοντας τον κίνδυνο η Ελλάδα να περιπέσει, μετά την αποχώρηση των κατακτητών, στον έλεγχο των Σοβιετικών (παρ’ ότι εμείς γνωρίζουμε από τον Οκτώβριο του ’44, με τη «Συμφωνία των ποσοστών ότι κάτι τέτοιο δεν υφίσταται). Ολα αυτά, βέβαια, όπως γράφουν οι Γερμανοί της εποχής εκείνης, “για να εξοικονομηθεί πολύτιμο γερμανικό αίμα”».

Οταν πλέον άρχισε να διαφαίνεται η έκβαση του πολέμου, ο Βουλπιώτης κατηγορήθηκε για επίμονο φλερτ με την Αντίσταση. Η ανάμειξή του στον ΕΔΕΣ (Εθνικό Δημοκρατικό Ελληνικό Σύνδεσμο) είναι μια ακόμη πτυχή αυτού του αμφιλεγόμενου «κομπά» (εκ του collaborateur), ο οποίος μάλιστα έχει προσλάβει ιδιαιτέρα γραμματέα του στην ΑΕΡΕ τη σύζυγο του ιδρυτή της οργάνωσης Ναπολέοντα Ζέρβα! Αναφέρουμε ενδεικτικά ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα άγγλου πράκτορος στην Αθήνα (αποκλειστικότητα του «Ριζοσπάστη», την 11η Νοεμβρίου 1945): «Τώρα που ο Βουλπιώτης βλέπει πώς θα νικήσουν οι Σύμμαχοι, άρχισε τις ερωτοτροπίες με διάφορες οργανώσεις της αντίστασης... Σύμφωνα με όσα λέει ο Βαλασσάκης, βρίσκεται σε στενή επαφή με τον ΕΔΕΣ της Αθήνας και μάλιστα τον χρηματοδοτεί». 

Σίντλερ ή Κουίσλινγκ; 

Ο Βουλπιώτης θα βρισκόταν, μαζί με χιλιάδες άλλους, ενώπιον της προκλητικά επιεικούς μετακατοχικής δικαιοσύνης, η οποία παρέκαμψε το ακανθώδες θέμα των Ταγμάτων Ασφαλείας, καθ’ ότι «δεν συνεκροτήθησαν επί σκοπώ προκλήσεως εμφυλίου πολέμου, αλλά προς εμπέδωσιν της διαταραχθείσης τάξεως». Το κατηγορητήριο που απαγγέλθηκε, τον Φεβρουάριο του 1946, στο α΄ δικαστήριο δωσιλόγων ήταν βαρύτατο: «... Ι. Βουλπιώτης παραπέμπεται ίνα δικασθεί ότι ενίσχυσε την πολεμικήν προσπάθεια του εχθρού και εξήρεν το έργον αυτού διά του ραδιοφώνου ενσπείρων την ηττοπάθειαν μεταξύ του ελληνικού λαού. Κατέδωκεν έλληνας πολίτας και αξιωματικούς εις τον εχθρόν, εκμεταλλευόμενος δε την γερμανομάθειάν του και την θέσιν του συνήψε μετά της γερμανικής εταιρείας Τελεφούνκεν εις την οποίαν παρέδωκεν όλους τους ελληνικούς ραδιοσταθμούς» («Τα Νέα», 22.2.1946).

Αθωώθηκε τελεσίδικα από όλα τα δικαστήρια των δωσιλόγων, καθώς δεκάδες μάρτυρες υπεράσπισης έσπευσαν να καταθέσουν ότι ο Βουλπιώτης τούς έσωσε από το απόσπασμα. «Και όχι μάρτυρες τυχαίοι, αλλά προσωπικότητες με αποδεδειγμένη αντιστασιακή δράση» υπογραμμίζει ο κ. Κούκουνας. «Οπως μου είχε αφηγηθεί ο ίδιος, είχε σώσει, μεταξύ άλλων, και τον Αδωνι (Αντό) Κύρου, ο οποίος είχε κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός στη δολοφονία από τον ΕΛΑΣ του Κίτσου Μαλτέζου Μακρυγιάννη (σ.σ.: γόνου μεγαλοαστικής οικογενείας, αρχικά στρατευμένου με την ΕΟΝ του Μεταξά, που κατά τη διάρκεια της Κατοχής πέρασε στην Αριστερά για να ενταχθεί στη συνέχεια στην ένοπλη αντιστασιακή οργάνωση ΡΑΝ που δεν ελέγχεται από τον ΕΛΑΣ). Με τη μεσολάβηση του Βουλπιώτη, ο Αδωνις Κύρου (που διώκεται είτε από την Ειδική Ασφάλεια του κατοχικού κράτους είτε από τους Γερμανούς) καταφεύγει στην κατεχόμενη Γαλλία, όπου θα διαπρέψει ως σκηνοθέτης». Οπως υπογραμμίζει η Ιζαμπέλλα Παλάσκα, στο προσωπικό αρχείο του πατρός της, που έχει περιέλθει στην κατοχή της, βρέθηκαν πάνω από 1.500 ευχαριστήριες επιστολές ανθρώπων που διασώθηκαν από τον Βουλπιώτη κατά τη διάρκεια του πολέμου. Αναφέρουμε ενδεικτικά χαρακτηριστικό απόσπασμα μιας εξ αυτών, από έναν ευγνώμονα αθηναίο δικηγόρο: «Αγαπητέ μου κύριε Βουλπιώτη... Είχα από τη γνωριμία σας και την απέναντί μου στάσις σας την ευχάριστη και σπάνια αίσθηση που έχει κανείς όταν συναντάει κάποιον με το τριπλό γνώρισμα του Ελληνος, του ανδρός και του ανθρώπου... Ούτε με τον Αλτενμπουργκ φύγατε ούτε με κανέναν άλλον, ούτε και κρυφτήκατε. Παρά μείνατε σπίτι σας, και σας έπιασαν κάποιοι ηλίθιοι πατριδοκάπηλοι...».

Οπως σημειώνει στο BΗmagazino ο κ. Δορδανάς: «Δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι τη μεταπολεμική περίοδο, αμέσως μετά την Απελευθέρωση, στήνεται μια απίστευτη βιομηχανία παραγωγής βεβαιώσεων. Ο καθένας αγωνίζεται να γεμίσει τον φάκελό του προσκομίζοντας οτιδήποτε μπορεί να ελαφρύνει τη θέση του, όχι μόνο για τον βίο και την πολιτεία του στην περίοδο της Κατοχής, αλλά και την προπολεμική περίοδο. Βλέπει κανείς και βεβαιώσεις για συμμετοχή στον Μακεδονικό Αγώνα! Αλίμονο αν ένας ισχυρός παράγοντας, όπως ο Βουλπιώτης, δεν είχε μες στη δικογραφία του βεβαιώσεις και γράμματα ανθρώπων που διέσωσε την περίοδο της Κατοχής! Τα ίδια γράμματα και τις ίδιες βεβαιώσεις είχαν άνθρωποι, οι οποίοι όχι μόνο συνεργάστηκαν με τους κατακτητές, αλλά δύσκολα τους διαχωρίζεις από τους Γερμανούς».

Τελικά, τι ήταν ο Βουλπιώτης, ένας Σίντλερ ή ένας Κουίσλινγκ (σ.σ.: ο αρχηγός του νορβηγικού φασιστικού κόμματος που συμπράττει με τους κατακτητές); Οπως για χιλιάδες άλλες αμφιλεγόμενες περιπτώσεις, η Ιστορία δείχνει μάλλον δύσθυμη ως προς την ετυμηγορία της. Η μεταπολεμική αποκατάσταση πολλών από αυτούς θα είναι αποτέλεσμα πολιτικής επιλογής. Η ελληνική κοινωνία οφείλει να ξανακολλήσει τα κομμάτια της και να συνεχίσει.

Το αμάρτημα του πατρός 

Οπως καταθέτει σήμερα η κόρη του, ο Βουλπιώτης δήλωνε περισσότερο πικραμένος με την εμπλοκή του στο μεταπολεμικό σκάνδαλο. Εν έτει 1955, η τόσο οικεία πλέον Siemens ανέλαβε τελικώς την προμήθεια του ΟΤΕ με 50.000 αυτόματα τηλέφωνα. Ο Βουλπιώτης, ex more εκπρόσωπος της εταιρείας στην Ελλάδα, απέστειλε στον παλιό του γνώριμο, στρατηγό Παπάγο (πρωθυπουργό κατά την περίοδο 1952-55), επιστολή στην οποία τον πληροφορούσε ότι ο υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή υφυπουργός Συγκοινωνιών Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου καθυστέρησε να υπογράψει τη σύμβαση και ότι μέσω ενός λαρισαίου πρώην αγροφύλακα ονόματι Καρβούνης, ζητούσε «προμήθεια» 100.000 δολάρια. Μάλιστα, ο Βουλπιώτης έχει ήδη προλάβει να εναποθέσει στη χούφτα του Καρβούνη 5.000 δολάρια ως προκαταβολή.

Ο Παπακωνσταντίνου ήθελε να παραιτηθεί ώστε να μπορεί να ασκήσει στον Βουλπιώτη ποινική δίωξη για συκοφαντία. Η υπόθεση κατέληξε τον Σεπτέμβριο του ’55 σε μια θυελλώδη δίκη. Οπως αποκαλύφθηκε, ο Βουλπιώτης αξίωνε να τον προσλάβουν στον ΟΤΕ ως τεχνικό σύμβουλο για δέκα χρόνια με αμοιβή 1 εκατομμύριο δολάρια, ενώ ο Παπακωνσταντίνου είχε αντιπροτείνει τα πέντε χρόνια, με αμοιβή  240.000 δολάρια. Η ατμόσφαιρα μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου έγινε επανειλημμένως εκρηκτική, με τον κορίνθιο υφυπουργό να δηλώνει, μεταξύ άλλων, ότι «Ο Βουλπιώτης δεν έχει εννοήσει ότι ετελείωσε η Κατοχή εις την Ελλάδα» και ότι «αποπειράθηκε να με δολοφονήσει ηθικώς». Κατά την απολογία του, ο εκπρόσωπος της Siemens δηλώνει ότι δεν είχε πρόθεση να δυσφημήσει τον Παπακωνσταντίνου. Καταδικάστηκε (για πρώτη φορά) σε 12 μήνες φυλάκιση, αλλά εξέτισε τους εννέα. Εν συνεχεία, εγκατέλειψε για μία δεκαετία την Ελλάδα. Μετά την επιστροφή του, επέλεξε να ζήσει στην αφάνεια.

Μέχρι σήμερα δεν έχουν φωτιστεί όλες οι σκιές πίσω από κατοχικό success story του Ιωάννη Βουλπιώτη, για παράδειγμα οι παρασκηνιακοί πολιτικοί ελιγμοί του, οι υποψίες για κατασκοπευτική δράση, οι σχέσεις του με τον ΕΔΕΣ. Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί ότι ο γερμανοτραφής επιχειρηματίας, που λάτρευε τον Βάγκνερ και την κλασική αρχαιότητα, είναι μία από τις πλείστες ανεξερεύνητες προσωπικότητες της κατοχικής Ελλάδας (δεδομένου ότι έχουν γραφτεί ελάχιστα ακόμη και για σημαίνοντα μέλη των κατοχικών κυβερνήσεων). Το βιβλίο της Ιζαμπέλλας Παλάσκα είναι, αν μη τι άλλο, ένα μικρό βήμα προς την αναμόχλευση μιας αυτολογοκριμένης εθνικής μνήμης.

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 14 Απριλίου 2013
http://www.tovima.gr/vimagazino/views/article/?aid=508041

http://boraeinai.blogspot.gr/2014/06/blog-post_9289.html 

Πέμπτη, 12 Ιουνίου 2014