ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 44

Όταν άρχιζαν τα Δεκεμβριανά...

...Απέναντι, στην πολυκατοικία που ήταν το σπίτι της Κυβέλης και του Γεώργιου Παπανδρέου, είχε καταφθάσει πρόσθετη αστυνομική δύναμη για τη φύλαξη. Επικεφαλής της φρουράς ήταν ένας ψηλός Κρητικός, ο υπαστυνόμος Κανελλάκης. Ανήσυχος, ανεβοκατέβαινε με τα πόδια τις σκάλες από το ισόγειο μέχρι το ρετιρέ, δίνοντας εντολές και ελέγχοντας την ετοιμότητα των αντρών του. Ο πρωθυπουργός δεν είχε φύγει για το γραφείο του και λόγω της έκτακτης αυτής μέρας δεν επρόκειτο να το κάνει. Είχε προτιμήσει να μείνει εκεί για μεγαλύτερη ασφάλεια, και μάλιστα δέχτηκε και μερικούς από τους υπουργούς του, που ανέβαιναν στον πέμπτο όροφο ενώ κάτω περνούσαν ομάδες εξαγριωμένων διαδηλωτών.
Περισσότεροι από εκατό διαδηλωτές είχαν ξεκόψει απ' το σώμα της πορείας και είχαν σταθεί μπροστά στην εξώπορτα, φωνάζοντας απειλητικά συνθήματα. Μερικά μόνο μέτρα τους χώριζαν από τους αστυνομικούς που είχαν πάρει θέση άμυνας στην είσοδο της πολυκατοικίας. Ξαφνικά, κάποιος απ' τους διαδηλωτές πέταξε μια χειροβομβίδα, η οποία κυλίστηκε για λίγο κοντά στα πόδια των φρουρών, ενώ αμέσως μετά ακούστηκε η έκρηξη. Με διαφορά λίγων δευτερολέπτων πετάχτηκε και μια δεύτερη χειροβομβίδα, για να ακολουθήσει νέα δυνατή έκρηξη.
Δύο αστυνομικοί έπεσαν κάτω τραυματισμένοι και οι συνάδελφοί τους τους τράβηξαν μέσα. Παράλληλα, όπλισαν τις καραμπίνες τους κι άρχισαν να πυροβολούν προς το πλήθος, που βάλθηκε να υποχωρεί βιαστικά και να απομακρύνεται από το σημείο. Ο πανικός ήταν διάχυτος και στις δύο πλευρές. Στο μεταξύ, ο ψηλός υπαστυνόμος Κανελλάκης είχε ξεμυτίσει προσεκτικά από την πόρτα για να δει τι είχε συμβεί. Τώρα πια ο δρόμος είχε αδειάσει εντελώς και πλησίαζαν με προφύλαξη οι ένοπλοι στρατιώτες από τη γωνία της οδού Ρηγίλλης.
Από το παράθυρό του τα παρακολουθούσε όλα αυτά ο Βουλπιώτης, κι από πίσω του οι δυο αυτόκλητοι σωματοφύλακες και η Μάχη Λιάκου. Σκέφτηκε πως ήταν πλέον προφανές ότι έπρεπε να κάνει κάτι. Πήγε στην κρεβατοκάμαρα και είδε την Έλεν, που είχε τρομάξει από τις εκρήξεις και τους πυροβολισμούς, αναστατωμένη.
"Άρχισε το μακελειό;" τον ρώτησε με ολάνοιχτα μάτια. "Μήπως πρέπει να φύγουμε κι εμείς από δω για να πάμε στο Χαλάνδρι;"
"Όχι, όχι στο Χαλάνδρι! Εκεί είναι ερημικά και πιο επικίνδυνα. Όμως κάτι πρέπει να κάνουμε..."
"Να πάμε στης μαμάς; Στην Κουμπάρη δε θα είμαστε τόσο εκτεθειμένοι, κι άλλωστε το σπίτι είναι αρκετά μεγάλο. Θα αισθανθεί και η μαμά πιο ασφαλής αν πάμε εκεί..."

Απόσπασμα από το ιστορικό μυθιστόρημα της Ιζαμπέλλας Παλάσκα "Τα χρόνια της θύελλας" (Εκδόσεις Λιβάνη).