Στην ελληνοαμερικανική επιθεώρηση HELLENIC ECHO (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2014) δημοσιεύεται εκτενής κριτική για το νέο βιβλίο της Ιζαμπέλλας Παλάσκα, που μεταξύ άλλων αναφέρει:
Ένα πρωτοποριακό βιβλίο έρχεται να μας μάθει την αληθινή ιστορία που ακόμα δεν την έχουν περιλάβει τα γνωστά ιστορικά βιβλία που κυκλοφορούν αφειδώς για τη δεκαετία του '40. Κι αυτό το πετυχαίνει όχι μια περισπούδαστη μελέτη, αλλά ένα απλό ιστόρημα. Μπορεί να είναι ένα μυθιστόρημα, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μια αυθεντική σύντομη ιστοριογραφία που αναφέρεται στα ματωμένα χρόνια που έζησε η Ελλάδα στα δέκα χρόνια που ακολούθησαν το τέλος του πολέμου.
Ο λόγος για το βιβλίο ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ (Λιβάνης) που κυκλοφόρησε τελευταία στην Αθήνα. Συγγραφέας του η Ιζαμπέλλα Παλάσκα, που το προηγούμενο βιβλίο της ΑΓΓΕΛΟΣ Η ΔΑΙΜΟΝΑΣ δημιούργησε μεγάλο θόρυβο όταν πρωτοκυκλοφόρησε πριν δυο-τρία χρόνια. Κεντρικός ήρωας και των δύο ο Γιάννης Βουλπιώτης, ένας προικισμένος επιχειρηματίας με μεγάλη μόρφωση και χαρισματικά προσόντα. Αν ο αναγνώστης παρέλειπε να διαβάσει τις πρώτες προλογικές σελίδες, ίσως ποτέ να μην καταλάβαινε ότι ο ήρωας υπήρξε εντελώς αληθινό πρόσωπο, ότι όλα τα ιστορικά στοιχεία είναι αληθινά (και μάλιστα εγγυημένα με την υπογραφή του γνωστού ιστορικού συγγραφέα Δημοσθένη Κούκουνα) και το κυριότερο ότι η συγγραφέας δεν είναι άλλη από την κόρη του ίδιου του Βουλπιώτη! Ο αναγνώστης, μόλις τελειώσει το διάβασμα και της τελευταίας σελίδας, δύσκολα θα το πιστέψει αυτό το τελευταίο. Τόσο αντικειμενικό είναι το γράψιμο του βιβλίου... Μπορούμε να μαντέψουμε ότι μελλοντικά αυτό το θέμα, δηλαδή πώς μπορεί μια κόρη να γράφει για τον πατέρα της τόσο αληθινά και αντικειμενικά, θα αποτελέσει αποκλειστικό θέμα για ένα νέο βιβλίο κάποιου άγνωστού μας συγγραφέα ή έστω μιας διπλωματικής εργασίας.
Με αριστουργηματική πυκνότητα η ταλαντούχος συγγραφέας, που προτίμησε να κάνει την πρωταρχική εμφάνισή της έπειτα από πολλά χρόνια σιωπής, μας μεταφέρει με μεγάλη πειστικότητα στην εποχική ατμόσφαιρα. Ξαφνικά νιώθει ο αναγνώστης, καθώς γυρνάει άπληστα τη μία σελίδα μετά την άλλη, ότι ζει σα σε όνειρο εκείνα τα χρόνια μέρα με τη μέρα στιγμή με τη στιγμή, ότι γνωρίζει από κοντά τους πρωταγωνιστές και τα παρασκήνια, παρακολουθώντας τους διαλόγους τους. Πόσα και πόσα δεν μαθαίνουμε από την κρίσιμη εκείνη περίοδο της ιστορίας μας, που ή τα είχαμε παραλείψει ή δεν τα είχαμε ακούσει καθόλου ή μας τα είχαν κρύψει επιμελώς...
.jpg)