ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΝΤΟΣΙΕ

Ο γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ

και το μυστηριώδες μαύρο ντοσιέ...

Μια από τις εξαιρετικά συγκλονιστικές αποκαλύψεις που φέρνει στο φως το νέο βιβλίο της Ιζαμπέλλας Παλάσκα «ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ» (Εκδόσεις Λιβάνη) αναφέρεται στο μυστηριώδες μαύρο ντοσιέ που λίγο πριν φύγουν από την Ελλάδα οι Γερμανοί είχαν εμπιστευθεί σ’ ένα πρώην βουδιστή μοναχό, που στο μεταξύ είχε γίνει καλόγερος στο Άγιον Όρος! Αυτό έγινε το καλοκαίρι του 1944. Ο Καρλ Κλόντιους, ένας χιτλερικός διπλωμάτης που ήταν εξειδικευμένος οικονομολόγος, είχε συγκεντρώσει σπάνιο απόρρητο υλικό για τους θησαυρούς του ελληνικού υπεδάφους και σκέφτηκε να το δώσει για φύλαξη στον όσιο Σωφρόνιο Σαχάρωφ (1896-1993)! Προφανώς νόμιζε ότι έτσι το ανεκτίμητο αυτό υλικό θα παρέμενε στην Ελλάδα και δεν θα πήγαιναν χαμένοι οι κόποι της υπηρεσίας του που είχε συγκεντρώσει όλες αυτές τις μελέτες για τα ελληνικά μεταλλεύματα και τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες. Σίγουρα δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο καλόγερος αυτός, όπως και μερικοί άλλοι που τότε εγκαταβιούσαν στην αθωνική πολιτεία, θα αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν βιαστικά το Άγιον Όρος, όταν στριμώχτηκαν από την ελληνική δικαιοσύνη με την κατηγορία του δοσιλογισμού.
Όπως αναφέρει στο βιβλίο της αυτό η Ιζαμπέλλα Παλάσκα, το μαύρο ντοσιέ πέρασε το 1948 στα χέρια του πατέρα της, του περίφημου Ιωάννη Βουλπιώτη, γαμπρού του Ζίμενς. Η εντολή που είχε από τον Κλόντιους, που τότε βρισκόταν στο Βελιγράδι του στρατάρχη Τίτο, αφού από χιτλερικός διπλωμάτης είχε μεταμορφωθεί σε τοπ σοβιετικό εμπειρογνώμονα για τη βαλκανική οικονομία, ήταν να πάρει το μαύρο ντοσιέ από τα χέρια του Σωφρόνιου στο Άγιον Όρος. Μόνο που ο ρωσικής καταγωγής αυτός καλόγερος δεν βρισκόταν πια εκεί. Έψαξε και τον εντόπισε στο Παρίσι, όπου είχε ιδρύσει μια χριστιανική αδελφότητα σ’ ένα παρισινό προάστιο. Στο βιβλίο της κόρης του Βουλπιώτη περιγράφεται τι περιείχε το μαύρο ντοσιέ:

«…Είναι ένα μεγάλο μαύρο ντοσιέ, μάλλον κατά την περιγραφή ένα μαύρο σιδερένιο κιβώτιο, που βρίσκεται σε διεθνές έδαφος, αλλά μέσα στην Ελλάδα… Είναι ένα μαύρο σιδερένιο κιβώτιο που έχει φυλαχτεί στο Άγιον Όρος, σ’ ένα μοναστήρι. Όταν θα το έχεις αυτό στα χέρια σου, θα ξέρεις με ακρίβεια πού υπάρχουν πλουτοπαραγωγικές πηγές σε ολόκληρο το ελληνικό υπέδαφος. Με απόλυτη ενημέρωση, διότι, όπως μου τόνισε, αποκλείεται μέσα στα τελευταία χρόνια να έχουν γίνει νεότερες έρευνες. Στο ντοσιέ περιλαμβάνονται όλες οι μελέτες, οι πίνακες, οι στατιστικές, οι απόρρητες αναφορές και τα αναλυτικά πορίσματα των ερευνών αυτών, καθώς και οι αντίστοιχοι χάρτες. Μιλάμε για μεταλλεύματα, όλο τον ορυκτό πλούτο, λιγνίτες, χρώμια, αλουμίνες, χημικά κλπ., βεβαίως, δε, για χρυσό και πετρέλαια… Μόνο με την προσεκτική ανάγνωση των χαρτών που υπάρχουν, όπως μου είπε, γνωρίζεις με σιγουριά τα πάντα για το ελληνικό υπέδαφος».

Στο βιβλίο της αυτό (Τα χρόνια της θύελλας) η Ιζαμπέλλα Παλάσκα περιγράφει παραστατικά τον διάλογο που είχε ο πατέρας της με τον Σωφρόνιο και πώς πήρε στα χέρια του το πολύτιμο ντοσιέ:

«Στο Παρίσι επέλεξα να έλθω για να συνεχίσω υπό άλλες συνθήκες τον μοναστικό βίο. Έχω ζήσει και άλλοτε πολλά χρόνια, πριν αποφασίσω προ εικοσιπενταετίας να αφιερωθώ στο Άγιον Όρος. Ήμουν τότε ως νεαρός ένας μποέμ ζωγράφος και μάλιστα, όσο κι αν σας φανεί περίεργο, εξπρεσιονιστής. Πάντα όμως αναζητούσα να βρω τον θεό και είχα διάφορες εμπειρίες πριν καταλήξω στην ορθοδοξία και εντρυφήσω σε θεολογικές μελέτες. Θα εκπλαγείτε να ακούσετε ότι επί χρόνια ασχολήθηκα με τον βουδισμό και τον ινδοϊσμό, στο πλαίσιο αυτών των εμπειριών. Αλλά τελικά βρήκα το φως μου…»
Τα έλεγε αυτά όρθιος και με σιγανή σταθερή φωνή, ενώ το βλέμμα του Βουλπιώτη ήταν καρφωμένο στο σιδερένιο μαύρο κιβώτιο, που ήταν πάνω στο γραφειάκι. Ασφυκτιούσε. Αδημονούσε πότε θα το πάρει μαζί του και θα πάει στο ξενοδοχείο να κλειστεί μ’ αυτό στο δωμάτιό του. Όλα τα άλλα του φαίνονταν περιττές φιλολογίες, αλλά ο καλόγερος συνέχιζε να μιλάει ακάθεκτος.
Ο Βουλπιώτης ήταν έτοιμος να τον διακόψει και να πάρει υπό μάλης το σιδερένιο κουτί τρέχοντας, όταν ο καλόγερος είπε τη μαγική φράση, παρατηρώντας το επίμονο βλέμμα του πάνω στο γραφειάκι.
«Ό,τι μυστικό κι αν κρύβει αυτό το μικρό σιδερένιο κιβώτιο, τίποτα δεν θα υπήρχε αν δεν είχα τη θεία φώτιση να απευθυνθούμε στον Χίτλερ να διασώσει την αθωνική πολιτεία…»
Τώρα το ενδιαφέρον του Βουλπιώτη κεντρίστηκε. «Δηλαδή;»
«Μορφωμένος άνθρωπος φαίνεστε, δεν μπορεί να μην γνωρίζετε πώς σώθηκε το Άγιον Όρος. Το πρώτο βράδυ που πληροφορηθήκαμε ότι οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ανατολική Μακεδονία και τη χερσόνησό μας, μου εμφανίστηκε το άγιο πνεύμα και με οδήγησε τι έπρεπε να πράξω. Υπήρχε μεγάλη αναστάτωση τότε τι θα απογίνουμε εμείς όλοι οι μοναχοί. Παρουσιάστηκα στο πρωτάτο και τους είπα να κάνουμε μια έκκληση προς τον Χίτλερ για να μας θέσει υπό την προστασία του. Πράγματι, έτσι και έγινε. Συνεδριάσαμε και συντάξαμε ένα καλογραμμένο έγγραφο, παρακαλώντας τον να εγγυηθεί το διεθνές καθεστώς του Άθω. Βλέπετε υπήρχαν πολλοί κίνδυνοι, μήπως η καθολική εκκλησία διά των Ιταλών αποπειραθεί να πλήξει την ορθοδοξία ή ίσως και η βουλγαρική εκκλησία ενεργήσει με ιδιοτέλεια. Κι έτσι τα καταφέραμε και μας ήλθε ως απάντηση το περίφημο χρυσόβουλο, με το οποίο το Άγιον Όρος κατέστη σεβαστό για όλους τους κατακτητές…»
Ο Ρώσος καλόγερος τα έλεγε όλα αυτά με μεγάλη ευφράδεια σε άπταιστα ελληνικά, σχεδόν χωρίς να παίρνει ανάσα.
«Αλλά μια που είστε Έλληνας, να σας πω και τη συνέχεια. Όταν έφυγαν οι Γερμανοί, που σχεδόν δεν μας άγγιξαν, άρχισαν οι Έλληνες να μας καταδιώκουν μέχρι που μας δίκασαν ως δοσιλόγους. Ας είναι καλά εκείνος ο παλαιός αδελφός εν τη αναζητήσει του θείου, ο πατήρ Δημήτριος…»
«Ποιος πατήρ Δημήτριος; Ο Μπάλφουρ;»
«Ναι, ακριβώς. Ας είναι καλά που μας βοήθησε, όχι τόσο για το σαρκίο μας, όσο για τη συνέχιση των παραδόσεων. Ό,τι και να έκαναν τα δικαστήρια δοσιλόγων στη Θεσσαλονίκη για να μας καταδικάσουν, ο πατήρ Δημήτριος παρενέβη με τον τρόπο του και ιδού, είμεθα ζωντανοί και συνεχίζουμε το έργο μας χωρίς ζιζάνια και ενοχλήσεις…»
«Διατηρείτε επαφή με τον πατέρα Δημήτριο;»
«Βεβαίως, αν και όπως γνωρίζετε έχει αποσχηματισθεί. Δυστυχώς όμως ίσως τον επίκρανα τον τελευταίο καιρό, διότι με είχε επισκεφθεί εδώ και μου ζήτησε να ευλογήσω τον γάμο του. Δεν μου επιτρεπόταν όμως και το αρνήθηκα, προς μεγάλη μου λύπη».
«Α, έτσι. Δεν τον παντρέψατε εσείς, ίσως να απευθύνθηκε αλλού…»
Ο Ρώσος καλόγερος χαμογέλασε αινιγματικά και γύρισε για να του δείξει ότι μπορούσε τώρα να πάρει το σιδερένιο κουτί. Ο Βουλπιώτης πολύ θα ήθελε να μάθει κι άλλα ενδιαφέροντα απ’ αυτόν τον παράξενο καλόγερο, αλλά προτίμησε να κάνει νόημα στον Σεργκέι να πάρει το πολύτιμο φορτίο και να εξαφανιστούν όσο γινόταν γρηγορότερα.

Στο βιβλίο της Ιζαμπέλλας Παλάσκα υπάρχουν πολλές άλλες πληροφορίες για το μαύρο αυτό ντοσιέ, αλλά δεν μας ξεκαθαρίζει πού βρίσκεται τώρα, ούτε ως πιο σημείο αξιοποιήθηκε τελικά το περιεχόμενό του… Το μεγάλο ερώτημα είναι αν έχει η σημερινή Ελλάδα κάποια πιθανότητα να αξιοποιήσει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της, έστω και με τόση καθυστέρηση…